%0 Journal Article %T تبیین ساختاری ـ کارکردی مدیریت مشارکتی شهری(مطالعه‎ی موردی : شهر مشهد) %J پژوهشهای جغرافیای انسانی %I دانشگاه تهران %Z 2008-6296 %A صادقی, مجتبی %A رهنما, محمّد رحیم %D 2013 %\ 03/21/2013 %V 45 %N 1 %P 169-184 %! تبیین ساختاری ـ کارکردی مدیریت مشارکتی شهری(مطالعه‎ی موردی : شهر مشهد) %K تبیین %K ساختار %K شهر مشهد. %K کارکرد %K مدیریت مشارکتی %K مدیریت مشارکتی شهری %R 10.22059/jhgr.2013.30044 %X در راستای اینکه هر ساختاری را کارکرد ویژه‌ای است و هر کارکرد ویژه‌ای، ریشه در ساختاری دارد، هدف این نوشتار، توصیف و تبیین ساختار و کارکرد مدیریت مشارکتی در شهر مشهد است. تحلیل ساختاری ـ کارکردی روشی است که در این پژوهش به‌کارگرفته شده است. تعداد پرسش‎نامه‌‌ها (384 نفر شهروند و 21 کارشناس شهری) از فرمول کوکران به‎دست آمده است. یافته‌ها نشان می‌دهد که دو نیمه‌ی "از بالا به پایین" (سازمان‎های شهری) و "از پایین به بالا" ( شورای شهر و شهرداری) در ساختار مدیریت شهری مشهد، به‎طور هم‎زمان و هم‎تراز فعّالیّت دارند (دوگانگی ساختاری)، به‎گونه‎ای که نیمه‌ی "از بالا به پایین"، یک کارکرد به‎نسبت غیرمشارکتی و نیمه‌ی "از پایین به بالا" یک کارکرد نسبی مشارکتی را از خود آشکار می‌کند (دوگانگی کارکردی). یافته‎ها نشان می‎دهد که میانگین شاخص مشارکت، برابر 4/2 بوده که این مقدار کمی کمتر از حدّ متوسّط در طیف پنج گزینه‌ای لیکرت (5/25) است. بنابراین به‎دنبال "دوگانگی ساختاری"، "کارکرد نیمه‎مشارکتی" نیز از ویژگی‌های مدیریت شهری مشهد است. در تبیین این دوگانگی باید گفت: در نیمه‎ی "از بالا به پایین" (سازمان‎های شهری)، منبع اصلی تأثیرپذیری و به‎دنبال آن، طرفِ پاسخ‌خواه، سازمان‎های فرادست هستند، در صورتی که در نیمه‌ی "از پایین به بالا" ( شهرداری ـ شورای شهر)، منبع اصلی تأثیرپذیری و به‎دنبال آن، طرفِ‌ پاسخ‌خواه، شهروندان هستند. گذرنکردن برنامه‌های سازمان‎های شهری، از صافی شورای شهر و همچنین، نبود مدیریت یکپارچه نیز، از مهم‎ترین چالش‌های پیشِ‌روی مدیریت مشارکتی شهری است. %U https://jhgr.ut.ac.ir/article_30044_16d14186efcadc181d5b82c6dcbe30a5.pdf