%0 Journal Article %T تحلیل آسیب‌پذیری بافت‌های قدیمی شهر کاشان در برابر زلزله %J پژوهشهای جغرافیای انسانی %I دانشگاه تهران %Z 2008-6296 %A شماعی, علی %A دانشور خرم, عاطفه %A روان بخش, احمد %A افسر, مجید %D 2020 %\ 03/20/2020 %V 52 %N 1 %P 111-130 %! تحلیل آسیب‌پذیری بافت‌های قدیمی شهر کاشان در برابر زلزله %K آسیب ‏پذیری %K بافت قدیمی %K زلزله %K شهر کاشان %K مدیریت بحران %R 10.22059/jhgr.2018.107485.1006830 %X تحلیل میزان و چگونگی آسیب‏پذیری بافت‏های قدیم شهری به برنامه‏ریزان و مدیران شهری در تصمیم‏گیری‏های مناسب و انتخاب راه‏حل‏های کنترل و مقابله با مخاطرات احتمالی کمک مؤثری می‏کند. هدف از این پژوهش بررسی آسیب‏پذیری بافت قدیم شهر کاشان در برابر زلزله و چگونگی توزیع شاخص‏های آن است. شاخص‏های به‏کارگرفته‏شده در تحلیل مشتمل است بر: مساحت ‏‏‏قطعات زمین؛ نوع کاربری زمین؛ عرض معابر؛ نوع مصالح؛ تعداد طبقات؛ قدمت ابنیه؛ کیفیت ابنیه؛ دسترسی به فضای باز؛ فاصله از گسل؛ و مدیریت بحران. ماهیت پژوهش کاربردی و روش آن اکتشافی- تحلیلی است. جمع‏آوری داده‏ها و اطلاعات در مرحلة اول به‏صورت اسنادی و بررسی متون مختلف است و از روش میدانی به‏ویژه مشاهده بهره گرفته شده است. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از مدل Fuzzy AHP، سیستم اطلاعات مکانی، و نرم‏افزار Expert choice استفاده شده است. یافته‏‏های پژوهش حاکی از آن است که از لحاظ آسیب‏پذیری 11درصد مساحت بافت شهر در طیف خیلی کم، 7درصد در طیف کم، 15درصد در طیف متوسط، 22درصد در طیف بالا، و 45درصد در طیف خیلی بالا قرار دارد. تمرکز فضایی آسیب‏پذیری در بخش مرکزی بافت قدیم به‏سبب مصالح کم‏دوام، کیفیت نامطلوب ساخت، و قدمت زیاد ابنیه است. کمترین آسیب‏پذیری مربوط به جدارة اصلی بافت به‏‏ویژه در بخش جنوب شرقی است. درمجموع، می‏توان نتیجه گرفت در بُعد ارتقای کیفیت به‏کارگیری اصل خطرپذیری مدیریت بحران و در بُعد قدمت توسعة اقدامات بازآفرینی در ابعاد زیستی‏– کالبدی،ساخت اجتماعی بارویکرد ترکیبی، و مدیریت بحران می‏توان باعث کاهش آسیب‏پذیری بافت‏های قدیمی شد. %U https://jhgr.ut.ac.ir/article_66320_62cdf85b8dca802173429e6e0041f3ea.pdf