آل محمد، سیده و دیگران، 1393، بهکارگیری ارزیابی راهبردی محیط زیست بهمنظور تدوین سیاستهای برنامة توسعة پایدار دریاچة ارومیه، فصلنامة محیطشناسی، سال چهلم، شمارة ۳، صص ۶۴۵-۶۶۷.
Alemohammad, S., et al., 2014, Using the strategic environmental assessment for compilation polices of Urmia lake Sustainable development plan, Journal of environmental studies, Vol. 40, No. 3, PP. 645-667.
آمارنامة شهر تهران، 1389، سازمان فناوری اطلاعات و ارتباطات شهرداری تهران.
The statistics of Tehran, 2010, Tehran Municipality ICT Organization.
3. اطلس کلانشهر تهران، 1389، سازمان فناوری اطلاعات و ارتباطات شهرداری تهران.
Atlas of Tehran Metropolis, 2010, Tehran Municipality ICT Organization.
4. براتی، ناصر و الهام کاکاوند، ۱۳۹۲، ارزیابی تطبیقی کیفیت محیط سکونت شهری با تأکید بر تصویر ذهنی شهروندان (مطالعة موردی: شهر قزوین)، نشریة هنرهای زیبا، معماری و شهرسازی، سال هجدهم، شمارة 3، صص ۲۵-3۲.
Barati, N., Kakavand, E., 2013, Comparative Evaluation of the Environmental Quality of Residential Place with an Emphasis on Citizens' Image* (Case Study: Qazvin City), Honarhaye Ziba Memari va shahrsazi, Vol. 18, No. 3, PP. 25-32.
5. برنامة عملیاتی میانمدت شهرداری تهران (1390 تا 1392)، 1391، معاونت برنامهریزی و توسعة شهری شهرداری تهران.
Tehran Municipality's midterm action plan (2011 to 2013), 2012, Tehran Municipality Department of Planning and Urban Development.
6. پژوهشکدة حملونقل طراحان پارسه، 1392، مطالعه و تعیین نظام محاسبة تعرفة بهینه و متناسب عوارض مالکیت خودرو در تهران بزرگ، ویرایش اول، شهرداری تهران.
Tarrahan Parseh Transportation Research Institute (TPTRI), 2013, determination of the optimum car toll Calculation order in tehran, Frist edition, Tehran Municipality.
7. پلیس راهور ناجا (گزارش آماری راهنمایی و رانندگی)، 1391.
Traffic Police of NAJA (the Traffic Statistical Report), 2012.
8. پلیس راهور ناجا (معاونت طرح برنامهوبودجه)،1390.
Traffic Police of NAJA (Assistance of Planning and budget), 2011.
9. دفتر صدور پروانههای ساختمانی شهرداری،1390.
Municipality's Building Licensing office, 2011.
10. رفیعیان، مجتبی و جمشید مولوی، ۱۳۹۱،
رویکردها و روشهای سنجش کیفیت محیط مسکونی شهری، چاپ اول، انتشارات آذرخش، تهران.
11. سپهر، عادل، اختصاصی، محمدرضا و سید علی مدرسی، ۱۳۹۱، ایجاد سامانة شاخص بیابانزایی براساسDPSIR(بهرهگیری از روش فازی- تاپسیس)، مجلة جغرافیا و برنامهریزی محیطی، سال بیست و سوم، پیاپی ۴۵، شمارة ۱، صص ۲۳-۵۰.
Sepehr, A., Ekhtesasi, M. R., Almodaresi, S. A., 2011, Development of Desertification Indicator System Base on DPSIR (Take advantages of Fuzzy-TOPSIS), Geography and Environmental Planning, Vol. 23, No.1, PP.23-50.
12. سازمان ارتباط رادیویی (استعلام)، 1391.
The radio communication (inquiry), 2012.
13. سازمان بهشتزهرا (استعلام)، 1391.
The beheshte Zahra cemetery (inquiry), 2012.
14. سازمان ترافیک و حملونقل شهرداری تهران (استعلام)، 1390.
Tehran Municipality Traffic and Transportation Organization, (inquiry), 2011.
15. سازمان نوسازی شهر تهران (استعلام)، 1391.
Urban Renewal Organization of Tehran (inquiry), 2012.
16. سالنامة آماری استان تهران، 1389، معاونت برنامهریزی استان داری تهران.
Tehran statistical yearbook, 2010, Tehran Planning Department.
17. شرکت مطالعات جامع حملونقل و ترافیک شهرداری تهران (استعلام)، 1391.
Traffic studies Company of Tehran Municipality (inquiry), 2012.
18. شمشیری، سجاد، ۱۳۹۱، تحلیل وضعیت باغات سراب قنبر کرمانشاه با استفاده از مدل DPSIR، فصلنامة مدیریت و برنامهریزی محیط زیست، سال دوم، شمارة ۴، صص 5-14.
Shamshiri, S., 2012, Situational Analysis of Sarab Qanbar Gardens of Kermanshah Using DPSIR Model, Environmental Management and Planninig, Vol.2, No.4, PP. 5-14.
19. طالبی، هوشنگ و علی زنگیآبادی، 1380، تحلیل شاخصها و تعیین عوامل مؤثر در توسعة انسانی شهرهای بزرگ کشور، فصلنامة تحقیقات جغرافیایی، سال شانزدهم، شمارة 1، پیاپی 60، صص 143-168.
Talebi, H., Zangi Abadi, A., 2001, Analysis o Human Development Indices: Identifying The Contributing Factors in Big Cities, Geographical Research, Vol. 16, No.1, PP. 143-168.
20. صالحی، اسماعیل، 1386، نقش آسایش بصری و محیطی در پیشگیری از جرم، مجلة محیطشناسی، سال سی و سوم، شمارة 44، صص 85-106.
Salehi, E., 2007, The Prevention of Behavioral Abnormalities And The Role of Urban Spaces Comfort, Journal of Environmental Studies, Vol.33, No. 44, PP. 85-106.
21. صفی، مریم، ۱۳۹۰، مدلسازی و تصمیمگیری چندمعیاره جهت مدیریت منابع آب با استفاده از روش MULINO DSS، فصلنامة مدیریت و برنامهریزی محیط زیست، سال اول، شمارة ۲، صص 73-79.
Safi, M., 2011, Management and Multi-Criteria Decision Modeling of Water Resources Using The MULINO DSS, Environmental Management And Planning, Vol. 1, No. 2 PP.73-79.
22. طرح جامع شهر تهران، 1385، شهرداری تهران.
Comprehensive plan of Tehran, 2006, Tehran Municipality.
23. عنابستانی، علیاکبر، ۱۳۸۷، گسل درونه و استقرار سکونتگاههای انسانی در منطقة کاشمر، فصلنامة پژوهشهای جغرافیایی، سال چهلم، شمارة ۶۳، صص 193- 202.
Anabestani, A. A., 2008, The Daroneh Fault and Establishment of Human Settlements in the Region of Kashmar, Human Geography Reserch Quaterly, Vol. 40, No. 63, PP. 193-202
24. گزارش سالانة شهرداری تهران، 1389، به نقل از سازمان پارکها و فضای سبز شهر تهران.
Tehran Municipality Annual Report, 2010. Tehran Parks and Green Space Organization.
25. گزارش وضعیت محیط زیست شهر تهران (SOE) (1377-1386)، 1390، مرکز مطالعات و برنامهریزی شهر تهران.
Environmental Status Report of Tehran, 2011, Tehran Urban Reasearch and planning Center.
26. گزارش وضعیت محیط زیست شهر تهران (SoE)، 1392، مرکز مطالعات و برنامهریزی شهر تهران.
Environmental Status Report of Tehran, 2013, Tehran Urban Reasearch and planning Center.
27. گزارشهای ماهانة آلودگی هوای تهران، 1389، شرکت کنترل کیفیت هوای تهران.
Monthly reports of Tehran air pollution, 2010, Tehran Air Quality Control Company.
28. گزیدة آمار حملونقل و ترافیک تهران، 1386، شرکت مطالعات جامع حملونقل و ترافیک تهران.
Selections of Tehran Transport and Traffic Statistics, 2007, Tehran Comprehensive Transport and traffic Studies Co.
29. گزیدة آمار حملونقل و ترافیک تهران، 1389، شرکت مطالعات جامع حملونقل و ترافیک تهران.
Selections of Tehran Transport and Traffic Statistics, 2010, Tehran Comprehensive Transport and traffic Studies Co.
30. گزیدة نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن،1390، مرکز آمار ایران.
Selections of Population and housing census, 2011, Statistical Center of Iran.
31. محمدزادة اصل، نازی، اماموردی، قدرتالله و محمد سریرافراز، 1389، رتبهبندی شاخصهای رفاه شهری مناطق مختلف شهر تهران، فصلنامة پژوهش و برنامهریزی شهری، سال اول، شمارة 1، صص 85-106.
Mohammadzadeh Asl, N., Emamverdi, Gh., and Sarirafraz, M., 2010, Welfare Indicators Ranking in Different Areas of Tehran City. Research and Urban Planning, Vol. 1, No. 1, PP. 85-106.
32. مجتهدی، احمد، ۱۳۷۵، نگرشی تحلیلی بر جغرافیای اجتماعی روستاهای ایران، فصلنامة پژوهشهای جغرافیایی، سال سی و چهارم، شمارة ۴۲، صص 24-47.
Mojtahedi, A., 1996, Analytical Approach on Rural Social Geography of Iran, Geographical Research, Vol. 34, No. 42, PP. 24-47.
33. مدنیپور، علی و حمید زرآوند، ۱۳۸۱، ظهور یک کلانشهر، انتشارات پردازش و برنامهریزی شهری، تهران.
Madanipoor, A., and Zaravand, H., 2002, The Emergence of A Metropolis,Pardazesh and Urban Planning Pub,Tehran.
34. مشیری، فرخ، ۱۳۹۰، رویکرد انسانی در جابهجایی سکونتگاهها در برنامههای آبادانی منطقهای، فصلنامة مسکن و محیط روستا، سال سیام، شمارة ۱۳۵، صص 85-104.
Mashiri, F., 2011, Human Approach in Resettlement Planning in Regional Development Plans, Housing and Rural Environment, Vol. 30, No. 135, PP . 85-104.
35. وزیری، رؤیا، میرزایی، روحالله و محمدحداد سلیمانی، 1388، مقدمهای بر آمار محیط زیست و چارچوبهای بینالمللی مربوط به آن، بررسیهای آمار رسمی ایران، سال بیستم، شمارة 2، صص 271-288.
Vaziri, R., Mirzaee, R., and Soleymani, M. H., 2009, Introduction To Environmental Statistics and Its International Context, Iranian Journal of Official Statistics Studies, Vol. 20, No. 2, PP. 271-288.
Atkins, J. P., et al., 2011, Management of the Marine Environment: Integrating ecosystem services and societal benefits with the DPSIR framework in a systems approach, No. 62, PP. 215-226
Bidone, E. D. and Lacerda, L. D., 2004, The Use Of DPSIR Framework to Evaluate Sustainability In Coastal Areas. Case Study: Guanabara Bay Basin, Rio De Janeiro, Brazil. Regional Environmental Change, No. 4, PP. 5-16.
Camilleri, S., de Mendoza, A. P. H., and Gabbianelli, G., 2015, Multiple DPSI Frameworks For Support of Integrated Research: a Case Study of the Bahía De Cádiz Nature Park (Spain), Journal ofCoastal Conservation, Vol. 19, No. 5, PP. 677-691.
Chung, E. S., et al., 2011, Integrated Use of a Continuous Simulation Model and Multi-Attribute Decision-Making for Ranking Urban Watershed Management Alternatives,Water resources management, Vol. 25, No. 9, PP. 641-659.
De Stefano, L., 2010, International Initiatives for water policy assessment: a review, Water Resour Manage, Vol. 24, No. 11, PP. 2449–2466.
EEA.,1999, Environmental Indicators: Typology and Overview.
EEA., 2007,Halting the loss of Biodiversity by 2010: proposal for a first set of indicators to monitor progress in Europe. European Environment Agency.
Gabrielsen, P. and Bosch, P., 2003, Environmental Indicators: Typology And Use In Reporting, European Environment Agency
Global International Waters Assessment (GIWA), European Environment Agency (EEA), 2001, The DPSIR Framework,Copenhagen.
Kagalou, I., et al., 2012, DPSIR Approach for an Integrated River Management Framework. A Preliminary Application on a Mediterranean Site (Kalamas River -NW Greece) Water Resour Manage, PP. 1677-1692.
Ness, B., Anderberg, S., and Olsson, L., 2010, Structuring Problems in Sustainability Science: The Multi-Level DPSIR Framework, Geoforum, Vol. 41, No. 3, PP. 479-488.
OECD, 1993, OECDEnvironmental Indicators for Environmental Performance Reviews, OECD, Paris.
Yu, G., et al., 2014, Diagnostic Model Construction and Example Analysis of Habitat Degradation in Enclosed Bay: I. diagnostic model construction, Vol. 32, No. 3, PP. 626-635.