Study of Space Equity of Quantitative and qualitative indicators of housing in urban areas (Case study:Urmia city)

Document Type : Research Paper

Authors

1 Associate Professor in Department Faculty of Planning and Environmental Sciences,tabriz,Iran

2 Assistant Professor in Department Faculty of Planning and Environmental Sciences,tabriz,Iran

3 M.A. in Department Faculty of Planning and Environmental Sciences،Tabriz, Iran

Abstract

Introduction
In developed countries, housing includes an aspect of social well-being, and housing development programs are focused on qualitative improvements. In Iran, housing is a prime necessity, and its provision is consistent with the supply of food and clothing. The demand of housing has two dimensions: qualitative and quantitative. In the quantitative dimension, the need for housing includes recognizing things and stuff that raise the issue of the lack of shelter and accessibility to it. In examining the quantitative dimension of housing, in fact, the amount and degree of responsibility to housing demand, regardless of its quality is considered. Housing Indicators are perhaps the most important tool in house planning. Known indicators: In general, we can categorize housing indices into three main groups: A. Indicators of housing. B. Housing Quality Indicators. C. Economic Indicators of Housing. The housing sector in the city of Urumia is facing a lot of problems, which has caused instability in this area. As some of these problems, the age of a large number of residential units in the city, especially in central neighborhoods; Use of inadequate building materials, Lack of attention to the regional climate situation in the construction of housing, Failure to fully observe the laws and regulations of urban planning in the construction of housing, The lack of optimal distribution of utilities and urban amenities at residential neighborhoods, High dependence on non-renewable energies for heating and cooling of dwellings, And the incorrect disposal of residential units' wastes (sewage and waste). Considering the importance and long history of the housing issues, many research has been done in this area. According to the 2016 statistics of four provinces, Urumia city is the 637th urban areas; therefore, in addition to suffering from class discrimination among economic groups, Urumia metropolitan area is also threated by the spatial discrimination of quantitative and qualitative indicators of housing and urban services.
Methodology
In the present research, the applied method is quantitative analytical with an applied and objective approach to measure the statistical areas of Urumia metropolitan area for their better management. It is based on library and documentary studies and data and statistics are collected by the Iranian Statistics Center in 2016. The first step in this research is to extract the quantitative, qualitative and socio-demographic variables of the housing, and convert them by percentage and different proportions to indices. We analyzed the moron statistics and the local spatial solidarity (Moran Test). Moran World Coefficient is one of the most important quantitative indicators to measure this situation.
Results and discussion
Results indicate inequity in the distribution of services and quality indicators of housing. Spatial justice in relation to qualitative indicators separately, also shows the difference in the amount of injustice. In the figures in in the statistical domains where the set of factors (down-down) and (top-top) dominate the color, there is a spatial pattern of inequalities, so that it determines that part of the city is completely different from the other. Indicator for all factors that the pamphlet is considered to be the main and effective factor. 41 of the statistical domains, the highest of which are located in the 4th and 2nd regions, are in the top-to-high and 20 of the statistical domains where the highest of these domains are located in regions 1 and 3. The resulting findings Analysis of the data showed that the spatial dispersal pattern of Urmia metropolitan area follows the cluster model. Upper-high of 5/18%, the highest of which is in the 2nd and 4th regions, and 6/7% in the bottom-bottom and 35th / 2% in the bottom-up category and 78% in the top-bottom-up. In general,‌21/18% of the departments are among the deprived areas of 18/18%,‌33/53% have an average of 13/18%, and‌9/57% are fully entitled; and areas 3 and 1,‌2 are more to be considered than inequalities The results of this study showed that the clusters in the 3rd and 2nd clusters in the regions 1 and 4 tend to be more strongly.
Conclusion
The aim of the study is to study spatial inequalities, propose development strategies for achieving a balance between Urmia’s metropolitan areas For this purpose, descriptive and analytical methods have been used based on the data available in the Center of Statistics of Iran. Having changed them into indices in question, raw data of Excel were entered to SPSS for performing factor analysis, so we achieved 35indices.The eight factors of the factor analysis were obtained, with four factors as the main factor and four The factor is known as a sub-agent and then the factors connected to the GIS environment are analyzed; This situation indicates the class difference and dichotomy in urban space and the difference in having the indexes studied in 1395, and the findings indicate unequal distribution of housing indices Among the citizens of Urmia city.The existence of inequality in living standards among one town's residents is not a new phenomenon cities around the world but in countries less developed like Iran the spatial variation of the cities has intensified due to the more pronounced socio-economic differences, therefore, the weakness and inefficiency of urban management and planning in the provision of good urban services have also created the cause of injustice in access to various urban services. Urumia city has been having an accelerated and ungovernable growth during the last recent years and have seen a considerable changes on its body and population due to its natural population growth, immigration, service expansion, headquarters center, socio-economic changes etc. With this rapid increase in the Urumia population, there was an atmosphere of inequality in the city, so knowing of this inequality seems essential to balance and in order to shape properly and also proper and justice based planning on sustainable development.

Keywords

Main Subjects

References

  1. آزاد، زهرا؛ مستقیم، مهسا؛ شیخی، نسرین و رضائیان، الهام، 1392، بررسی پایداری مسکن پیشنهادی طرح تفصیلی در بافت‏های فرسودة شهر تهران مطالعة موردی: بافت فرسودة محلة مظاهری (منطقه 15 شهرداری تهران)، اولین همایش ملی جغرافیا و توسعة پایدار تهران، اسفندماه سال 1392.
  2. احدنژاد روشتی، محسن؛ ابراهیم‏زاده، عیسی؛ غلامی، یوش و حسینی، سیداحمد، ۱۳۹۴، ارزیابی کیفیت مسکن در سطح نواحی شهر زنجان، نشریة مطالعات نواحی شهری دانشگاه شهید باهنر کرمان، س ۲، ش ۴، صص ۱-۲۳.
  3. احمدی، رضا، ۱۳۹۲، بررسی توزیع فضایی توسعة پایدار در شهرستان‏های استان خوزستان، پایان‏نامة کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه‏ریزی شهری، دانشکدة علوم زمین و GIS، دانشگاه شهید چمران اهواز.
  4. اوزسوی، حسن و همکاران، ۱۹۹۴، مدل ارزیابی کیفیت مسکن، نمونة موردی فضاهای بیرونی استانبول، ترجمة علی خورشیددوست و رحمت محمدزاده، فصل‏نامة تحقیقات جغرافیایی، ش ۳۷۸، دانشگاه تبریز.
  5. برقی، حمید؛ امرایی، علی‏آقا و شایان، محسن، 1395، تحلیل و بررسی شاخص‏های پایداری مسکن در مناطق روستایی (مطالعة موردی: دهستان معمولان شهرستان پلدختر)، فصل‏نامة تحقیقات جغرافیایی، س ۳۱، ش ۱، شمارة پیاپی، 120، صص 57-64.
  6. بهروان، حسین، ۱۳۸۵، آمایش فرهنگی و عدالت شهری در مناطق دوازده‏گانة شهرداری مشهد، اولین کنفرانس برنامه‏ریزی و مدیریت شهری، مشهد، دانشگاه فردوسی مشهد، صص ۱-۲۸. www.civilica.com.
  7. پورفتحی فرد، جواد و عاشری، امام علی، ۱۳۸۹، تحلیل نابرابری فضایی سکونتگاه‏های روستایی شهرستان اهر، فصل‏نامةه علمی‏- پژوهشی فضای جغرافیایی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهر، س۱۰، ش ۳۲، صص ۹۵-۱۱۶.
  8. پورمحمدی، محمدرضا، ۱۳۹۳، برنامه‏ریزی مسکن، چ ۱۲، ویراستة ابراهیم مقیمی، فرهنگ (قم)، تهران: سمت.
  9. جمعه‏پور، محمود، ۱۳۸۵، مقدمه‏ای بر برنامه‏ریزی توسعة روستایی: دیدگاه‏ها و روش‏ها، تهران: سمت.
  10. حاتمی‏نژاد، حسین، ۱۳۸۰، شهر و عدالت اجتماعی ناهمگونی‏های فضایی در محلات شهر مشهد، رسالة دکتری، جغرافیا و برنامه‏ریزی شهری، دانشگاه شهید بهشتی تهران.
  11. حاتمی‏نژاد، حسین؛ صمدیان بهنمیری، معصومه و مهدی، علی، ۱۳۹۱، بررسی و تحلیل عدالت فضایی برخوردار از خدمات بهداشتی- درمانی با استفاده از مدل‏های Topsis,Morris,Taxonomy مطالعة موردی: شهرستان‏های استان مازندران، مجلة آمایش جغرافیایی فضا، فصل‏نامة علمی- پژوهشی دانشگاه گلستان، س ۲، شمارة پیایی ۵، صص ۷۵-۹۷.
  12. حسینی کهنوج، سیدرضا؛ حسینی شه‏پریان، نبی‏الله و نعمتی، مرتضی، 1394، تحلیلی بر ساختار فضایی شاخص‏های توسعه با تأکید بر نابرابری منطقه‏ای، نشریه نگرش­های نو در جغرافیای انسانی، دوره 7، ش 2 ، صص 165-186.
  13. حکمت‏نیا، حسن و انصاری، ژینوس، 1390، برنامه‏ریزی مسکن شهر میبد با رویکرد توسعة پایدار، مجله­ی پژوهش‏های جغرافیای انسانی، دوره 44، ش79، صص191_207.
  14. حکمت‏نیا، حسن و موسوی، میرنجف، ۱۳۸۵، کاربرد مدل در جغرافیا با تأکید بر برنامه‏ریزی شهری، انتشارات علم نوین.
  15. حکمت‏نیا، حسن؛ موسوی، میرنجف و زرفشان، عطاالله، ۱۳۸۴، بررسی و تحلیل شاخص‏های کمی و کیفی مسکن در شهر تفت و برنامه‏ریزی آتی آن، مجلة جغرافیا و توسعة ناحیه‏ای، ش ۵، صص ۱۲۵-۱۴۲.
  16. حکیمی، هادی؛ زادولی، فاطمه و زادولی خواجه، شاهرخ، 1395، بررسی رابطه بین کیفیت مسکن و سرمایة روان‏شناختی در سکونتگاه‏های غیررسمی مطالعة موردی محلة یوسف‏آباد تبریز، نشریة پژوهش‏های جغرافیای برنامه‏ریزی شهری، دورة 4، ش 1، صص 117-134.
  17. داداش‏پور، هاشم و الوندی‏پور، نینا، 1395، عدالت فضایی در مقیاس شهری ایران، نشریة هنرهای زیبا، دورة 21، ش3، صص 67-80.
  18. دفتر اقتصاد مسکن، 1375، بولتن خبری ویژه‏نامة سمینار سیاست‏های توسعة مسکن در ایران، وزارت مسکن و شهرسازی.
  19. ذاکریان، ملیحه؛ موسوی، میرنجف و باقری کشکولی، علی، 1392، مسائل زیست‏محیطی و توسعة پایدار شهرستان‏های استان یزد، فصل‏نامة جغرافیا، س 11، ش ۳۹: 292-315.
  20. رحمتی، خسرو، ۱۳۹۳، تحلیل نابرابری‏های فضایی بر پایة شاخص‏های اجتماعی در شهرهای میانه‏اندام شهرستان میاندوآب، دانشگاه تبریز، دانشکدة جغرافیا و برنامه‏ریزی شهری.
  21. رسولی، م.، ۱۳۷۵، ارزیابی سیاست‏های توسعة مسکن در رابطه با الگوی مسکن براساس معیارهای شهرسازی، مجموعه مقالات سومین سمینار سیاست‏های مسکن در ایران، ج ۱، وزارت مسکن و شهرسازی، سازمان ملی زمین و مسکن بهمن‏ماه ۱۳۷۵، دانشگاه تهران.
  22. رضایی راد، هادی و رفیعیان، مجتبی، ۱۳۹۱، سنجش کیفیت مسکن در شهر سبزوار، با استفاده از روش تحلیل عاملی، در فصل‏نامة دانشگاه هنر، فصل‏نامة معماری و شهرسازی، ش ۸، صص ۹۵-۱۰۹.
  23. رهنما، محمدرحیم و ذبیحی، جواد، ۱۳۹۰، تحلیل توزیع تسهیلات عمومی شهری در راستای عدالت فضایی با مدل یک‏پارچه دسترسی در مشهد، مجلة جغرافیا و توسعه، ش ۲۳، صص ۵-۲۶.
  24. زنگنه، مهدی، ۱۳۹۴، تحلیل فضایی وضعیت مسکن در کلان‏شهر مشهد با تأکید بر شاخص‏های توسعة پایدار شهری، مطالعات و پژوهش‏های شهری و منطقه‏ای، س ۷، ش ۲۷، صص ۱۳۷-۱۵۴.
  25. زیاری، کرامت‏الله و قاسمی قاسموند، عزت‏الله، 1395، ارزیابی شاخص‏های کمی و کیفی مسکن با رویکرد توسعة پایدار (مطالعة موردی: شهر سامان)، پژوهش‏های جغرافیای برنامه‏ریزی شهری، دورة 4، ش 2،صص 197-221.
  26. زیاری، کرامت‏الله، ۱۳۹۱، اصول و روش‏های برنامه‏ریزی منطقه‏ای، چ ۱۱، تهران: مؤسسة انتشارات دانشگاه تهران.
  27. ستارزاده، داوود، ۱۳۸۸، شاخص‏های مسکن در استان سیستان و بلوچستان، فصل‏نامة جغرافیایی چشم‏انداز زاگرس، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بروجرد، س ۱، ش ۱، صص ۸۵-۱۰۰.
  28. سجادی، ژیلا؛ کانونی، رضا؛ خاوریان گرمسیر، امیررضا و فیروزی، ابراهیم، 1395، سنجش توسعه‏یافتگی شهرستان‏های استان اردبیل در برخورداری از شاخص‏های کیفیت مسکن، نشریه­ی برنامه‏ریزی منطقه‏ای، دورة 6، ش 23، صص31_44.
  29. سرشماری نفوس و مسکن، ۱۳۹5.
  30. شریفی‏منش، مهرناز؛ حریرچیان، مینو؛ جامعی، یاشار و اسماعیلی، مارال، 1394، ارزیابی شاخص‏های پایداری مسکن در بافت فرسودة شهری، نمونة موردی: محلة هفت‏چناران تهران، سومین کنگرةبین‏المللی عمران معماری و توسعة شهری.
  31. شکویی، حسین، ۱۳۹۰، فلسفه‏های محیطی و مکتب‏های جغرافیایی، اندیشة نو در فلسفة جغرافیا، ج ۲، چ ۷، تهران: انتشارات گیتاشناسی.
  32. شیعه، اسماعیل، 1390، با شهر و منطقه در ایران، چ ۲۹، تهران: انتشارات دانشگاه علم و صنعت ایران.
  33. صارمی، حمیدرضا و ابراهیم‏پور، مریم، ۱۳۹۱، بررسی شاخص‏های مسکن ایران و جهان مطالعة موردی ایران، انگلیس، و فرانسه، مجلة هویت شهر، س ۶، ش ۱۰، صص ۹۱-۱۰۲.
  34. صرافی، مظفر، ۱۳۷۵، توسعة پایدار و مسئولیت برنامه‏ریزان شهری، معماری و شهرسازی، تهران: انتشارات دانشکدة هنرهای زیبای دانشگاه تهران.
  35. عزیزی، محمدمهدی، 1383، جایگاه ‏شاخص‏های مسکن در فرایند برنامه‏ریزی مسکن، نشریة علمی‏- پژوهشی هنرهای زیبا تهران، ش ۱۷، صص ۳۱-42.
  36. قادرمرزی، جمیل، 1393، بررسی وضعیت شاخص‏های کمی و کیفی مسکن با رویکرد توسعة پایدار نمونه مورد یک: شهر دهگلان، پایان‏نامة کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه‏ریزی شهری، دانشگاه سیستان و بلوچستان، دانشکدة جغرافیا و برنامه‏ریزی محیطی، زاهدان.
  37. مخبر، عباس، ۱۳۶۳، ابعاد اجتماعی مسکن، با ویرایش محمدحسین همایون‏فر، تهران: سازمان برنامه و بودجه، مرکز مدارک اقتصادی-اجتماعی و انتشارات، سمینار بین منطقه‏ای جنبه‏های اجتماعی مسکن.
  38. ملکی، سعید و؛ شیخی، حجت ، 1388، «بررسی نقش شاخص‏های اجتماعی مسکن در سطح استان‏های کشور با استفاده از روش شاخص ترکیبی توسعهتوسعة انسانی،» فصل‏نامةه مسکن و محیط روستایی، صص 84_-107.

39. ملکی، سعید، 1390، «بررسی وضعیت شاخص‏های اجتماعی مسکن در مناطق روستایی شهرستان اهواز»، مسکن و محیط روستایی، س شماره129، ش دوره(29،) صص :32_-49.

  1. منصور فر، کریم، ۱۳۹۱، «روش‏های پیشرفتةه آماری همراه با برنامه‏های کامپیوتری»، نوبت چا ۴، تهران: انتشارات پ چهارم، تهران، دانشگاه تهران.
  2. موسوی، میرنجف، نظری ولاشانی، پریسا،کاظمی­زاد، شمس اله 1389، تحلیلی بر شاخص­های کمی و کیفی مسکن در سکونتگاه­های غیر رسمی مطالعه موردی: محلة شهرک قائم شهر قم، فصلنامة جغرافیایی آمایش محیط، ش 11، صص63_84.
  3. وارثی، حمیدرضا؛ ایزدی، ملیحه و؛ محمود زاده، محمود؛ (، تابستان۱۳۹۴)، «تحلیل شاخص‏های کمی و کیفی تأثیر گذار در برنامه‏ ریزی مسکن استان‏های کشور،» نشریةه تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی، سال  ۱۵، پانزدهم شماره ۳۷، صص ۱۳۳_۱۵۴.۱۳۳-۱۵۴.
  4. هادی‏زاده زرگر، صادق؛ هاشمی امری، وحید و مسعود، محمود، ۱۳۹۲، سنجش سطح توسعه‏یافتگی مناطق شهری اصفهان در بخش مسکن، مطالعات و پژوهش‏های شهری و منطقه‏ای، س ۵، ش ۱۷، صص ۸۵-۱۰۰.

44. Ahadnezhad Raveshti, M; Ebrahimzadeh, E.; Gholami, Y. and Hoseini, S. A., 2015, Paper titled Assessing the quality of housing in Zanjan city districts, Shahid Bahonar University of Kerman journal of Urban Area Studies,  Vol. 2, No. 4, PP. 1-23 (in Persian).

45. Ahmadi, R., 2013, Spatial Distribution of Sustainable Development in Khuzestan Province, Master's Degree in Geography and Urban Planning, Faculty of Earth Sciences and GIS, Shahid Chamran University of Ahvaz, Supervisor: Saeed Maleki (in Persian).

46. Azad, Zahra.; Mostaqim, Mahsa.; Sheikhi, Nasrin. and Rezaiean, Elham., 2013, Proposed Housing Sustainability Review of Detailed Design in Exhausted Texture in Tehran. Case Study: Worn Textures in Mazaheri Neighborhood (District 15 of Tehran Municipality), First Conference National Geography and Sustainable Development of Tehran, March 2013 (in Persian).

47. Azizi, M. M.,2004, Situation of Housing Indicators in the Housing Planning Process, Journal of Fine Arts, Scientific Journal of Tehran's Fine Arts (Fall), Vol. 31, PP. 17-42 (in Persian).

48. Bargi, H.; Amaraei, A. A. and Shayan, M., 2016,  An Analysis of the Indices of Housing Sustainability in Rural Areas (Case Study: Rural District of Poldokhtar), Geographical Survey, Vol. 31, Serial No. 120, PP. 56-64 (in Persian).

49. Behravan, H., 2006, Paper entitled "Cultural Conflict and Urban Justice in the Twelve Areas of Mashhad Municipality, First urban planning and management conference, Mashhad, Ferdowsi University of Mashhad, pages 1-28 Mashhad, Iran.www.civilica.com(In Persian)

50. Dadashpour, H. and Alvandi Pour, N., 2016, Space Justice in the Urban Scale of Iran, Journal of Fine Arts, Vol. 21, No. 3, PP. 67-80.

51. Ghadarmarzi, J., 2014, The study of the status of quantitative and qualitative indicators of housing with the sustainable development approach of the Case Study: Dehgolan City, Master's Thesis for Geography and Urban Planning, by Isa Ebrahimzadeh, Sistan and Baluchestan University Geography and Environmental Planning, Zahedan (in Persian).

52. Hadizadeh Zargar, S.; Hashemi Amiri, V.; Masoud, M., 2013, Measuring the Development Level of Isfahan Urban Areas in the Housing Section, Urban and Regional Studies, Vol. 5, No. 17, PP. 85-100 (in Persian).

53. Hakimi, H.; Zaduli, F., and  Zadulli Khajeh, Sh., 2016, Study of the relationship between the quality of housing and the psychological capital in informal settlements Case study of Yousef Abad neighborhood of Tabriz, Journal of Geographic Research of Urban Planning, Spring 1995, Vol. 4, No. 1, PP. 117 (in Persian).

54. Hatami Nejad, H.; Samadiyan Behnamiri, M. and Mehdi, A., 2012, Analysis and analysis of spatial justice enjoying health services using Topsis, Morris, Taxonomy models Case study: Mazandaran province, Amiyas magazine Geographical Space, Journal of Science & Research, Golestan University, Vol. 2, No. 5, PP. 75-97 (in Persian).

55. Hataminezhad, H., 2001, City and Social Justice of Spatial Disparities in Mashhad Townships, PhD thesis, Geography and Urban Planning, Tehran: Shahid Beheshti University (in Persian).

56. Hekmat Nia, H. and Ansari, J., 2011, Meybod Housing Planning with Sustainable Development Approach, Journal of Human Geography Research, Vol. 79, PP. 207-119 (in Persian).

57. Hekmat Nia, H. and Mousavi, M. N., 2006, Application of the Model in Geography with Emphasis on Urban Planning of the New Science, Publishing Alm Nowin (in Persian).

58. Hekmat Nia, H.; Mousavi, M. N. and Zarafshan, A. A., 2005, Investigation and Analysis of Quantitative and Qualitative Indicators of Housing in Taft City and Its Future Planning, Geography and developmental opportunities Magazine, No. 5, PP. 114-125, Tehran, Iran (in Persian).

59. Hosseini Kahnouj, S. R.; Hosseini Shah Parian, N. and Nemati, M., 2015, An Analysis of the Spatial Structure of Development Indicators with an Emphasis on Regional Inequality (Case Study: Khouzestan Province), Journal of New Attitudes in Human Geography, No. 27, Scientific/ Research/ ISC (22 pages) - From 165-186 (in Persian).

60. Huang, Y. and Jiang, L., 2009, Housing Inequality in Transitional Beijing, International of urban and Regional Research, Vol. 334.

61. Huong Le, Lan; Anh Dung Ta and Hoang Quyen Dang, 2016, Building up asystem of Indicators to Measure Social Housing Quality in Vietnam Sustainable Development of civil, Urban and Transportaion Engineering Conference, procedia Engineering, Vol. 142, PP. 115-122.

62. Jom'ehpour, M., 2006, Introduction about rural development plan; Views & Methods, Tehran: Tehran University Press (in Persian).

63. Laurent, E., 2011, Issues in environmental justice within the European Union, Ecological Economics, No. 70, 1846-1853.

64. Maleki, S. and Sheikh, H., 2009, The Investigation of the Role of Social Housing Indicators on the Level of the Provinces of the Country Using the Combined Human Development Indicator Approach, Journal of Housing and Environment of the Village, PP. 84-107 (in Persian).

65. Maleki, S., 2011, The study of the status of social housing indices in rural areas of Ahwaz, Housing and rural environment, Vol. 129, No. 29, PP. 32-49 (in Persian).

66. MansourFar, K., 2012, Advanced Statistical Methods with Computer Programs, Fourth Edition, Tehran: University of Tehran, Iran (in Persian).

67. Mitchel, G. and Norman, P., 2012, Longitudinal environmental justice analysis: Co-evolution of environmental quality and deprivation in England, 1960–2007, Geoforum, No. 43, PP. 44-57.

68. Mokhber, A., 1984, Social aspects of Housing, Editor: Homayounfar, Mohammad Hossein, Publisher: Program and Budget Organization of Social-Economic Documents and Publications center, Tehran: Inter-Regional Seminar on Social Housing aspects, Tehran, Iran (in Persian).

69. Mousavi, Miranjef, Nazari Valashani, Parisa, Kazemizad, Shamsollah 2010, An analysis based on quantitative and qualitative indicators of housing in informal settlements Case study: Neighborhood of Ghaemshahr town, Qom Quarterly Journal of Environmental Management, Vol. 11, pp. 63-84.

70. Nasution, I. N. and Alvan, S., 2017, Optimization of Sustainable House in Urban Area, Procedia Engineering, Vol. 171, PP. 250-257. https://doi.org/10.1016/j.proeng.2017.01.332.

71. Office of Housing Economics, 1996, Newsletter Special Issue, Seminar on Housing Development Policy in Iran, Ministry of Housing and Mortgages (in Persian).

72. Ouzsavi, H. et al., 1994, Housing quality Assessment model, sample case of Istanbul's external spaces, translation: Ali khorshidi doust, Rahmat Mohammadzadeh, Quarterly journal of geographic research, No. 378, Tabriz  University (in Persian).

73. Population and Housing Census, 2016 (in Persian).

74. Pourfathifard, J. and Asheri, A. A., 2010, Spatial Inequality Analysis of Rural Settlements in Ahar County, Geospatial Geography Quarterly of Islamic Azad University, Ahar Branch, Vol. 10, No. 32, PP. 95-116 (in Persian).

75. Pourmohammadi, M., 2014, Housing Planning, Ebrahim Moghimi, twelfth edition, (Qom) Publications side dictionary, Tehran Humanities Books and Bookstore, Human Sciences Research and Development Center (in Persian).

76. Rahmati, Kh., 2014, Analysis of Spatial Inequalities Based on Social Indicators in Mid-Central Organs of Miandoab City, Supervisor Dr. Shahrivar Roustaei, Dr. Bahman Hadili, Tabriz University, Faculty of Geography, Urban Planning, Tabriz, Iran (in Persian).

77. Rahnama, M. R. and Zabihi, J., 2011, Analysis of the distribution of urban public facilities in the field of spatial justice with integrated access model in Mashhad, Geography and Development Magazine, No. 23, PP. 5-26 (in Persian).

78. Rasouli, M., 1996, Evaluation of housing development policies in relation to housing patterns based on urban planning criteria, Proceedings of the Third Seminar on Housing Policies in Iran, Vol. I, Ministry of Housing and Urban Development, National Land and Housing Agency in Bahman Tehran University (in Persian).

79. Rezaei Rad, H. and Rafiean, M., 2012, Measuring the Quality of Housing in Sabzevar, Using Factor Analysis Method, Journal of Architecture and Urban Planning, No. 8, PP. 95-109 (in Persian)

80. Sajjadi, J.;  Kannouni, R.;  Khavrian Garmsir, A. R. and Firoozi, I., 2016, Measuring the Development of Ardabil Province Cities in Housing Quality Indices, Journal of Planning, Vol. 6, No. 23, PP. 31-44 (in Persian).

81. Sarafi, M., 1997, Sustainable Development and Responsibility of Urban Planners, Architecture and Urban Planning, No. 35. Publications of the Faculty of Fine Arts of Tehran University (in Persian).

82. Saremi, H. R. And Ebrahimpour, M., 2012, The Study of Housing Indicators in Iran and the World", Cases of Study: Iran, England and France, The Identity of the City, Vol. 6, No. 10, PP. 91-110 (in Persian).

83. Sattarzadeh, D., 2009, Housing Indicators in Sistan and Baluchestan Province, Zagros Geographical Quarterly, Boroujerd Islamic Azad University, Vol. 1, No. 1, PP. 85-100 (in Persian).

84. Sharifi Manesh, M.; Harirchian, M.; Jamei, Y. and Ismaili, M., 2015, Evaluation of Indices of Housing Sustainability in Urban Waste, Case Study of Haft Charnaran Neighborhood, Third International Congress of Architecture and Urban Development 2015 (in Persian).

85. Shi'a, I., 2011, With the city and region in Iran, , 29th edition, Tehran: Iran University of Science and Technology publication (in Persian).

86. Shokouee, H., 2011, Environmental Philosophy and Geography Schools, New Thought in Geography Philosophy, Vol. II, Seventh Printing, Tehran: Gitashnasi Publications (in Persian).

87. Short, J. R., 2006, Urban Theory Assessment, NewYork: Rout Ledge.

88. Tsou, Ko-Wan; Yu-Ting, Hung, and Yao-Lin, Chang, 2005, An accessibility-based integrated measure of relative spatial equity in urban public facilities, Cities, Vol. 22, No. 6, PP. 424-435.

89. Waresi, H. R.; Izadi, M. and Mahmodzadeh, M., 2015, An analysis of Quantitative and Qualitative Indicators Affecting Housing Planning in the Provinces of the Country, Journal of Applied Geographical Sciences, Vol. 15, No. 37, PP. 133-154 (in Persian).

90. Winston, N. and Pareja, E., 2007, Sustainable housing in the urban context:international Sustainable development indicator sets and housing, Social Indicator Research, Vol. 87, PP. 211-221.

91. Zakerian, M.; Mousavi, M. N. and Bagheri Kashkoli, A., 2013, Environmental Issues and Sustainable Development in Yazd Province, Geography Quarterly, Vol. 11, No. 39, PP. 292-315 (in Persian).

92. Zanganeh, M., 2015, Spatial Analysis of Housing Status in Mashhad's Metropolitan Area, Emphasizing on Indicators of Sustainable Urban Development, Urban and Regional Studies, Vol. 7, No. 27, PP. 137-154 (in Persian).

93. Ziyari, K. and Ghasemi Qasemvand, E., 2016, Evaluation of quantitative and qualitative indicators of housing with sustainable development approach (case study: Saman city), Geographical researches of urban planning, Vol. 4, No. 2, PP. 197-221 (in Persian).

94. Ziyari, K., 2012, Regional Planning Principles and Methods, 11th Edition, Tehran: Publisher of Tehran University Press (in Persian).

 

Human Geography Research
Volume 52, Issue 3
October 2020
Pages 1009-1029

Files

History

  • Receive Date: 16 July 2018
  • Revise Date: 15 June 2019
  • Accept Date: 15 June 2019

Share

How to cite

Statistics