Urban Tissue Urban Modeling under Different Scenarios for Managing Crisis Against Earthquakes: Case Study of Tehran Municipality Area

Document Type : Research Paper

Authors

1 اصفهان

2 Isfahan university

Abstract

Abstract
   The unbelievable increase in crises and the frequency and complexity of these crises has undermined this traditional and traditional approach to vulnerability and called for a more comprehensive approach to vulnerability and crisis management. Considering the importance of the issue of urban physical vulnerability assessment in urban spatial information systems, in this research, we have tried to apply the functions of earthquake vulnerability by using spatial and descriptive data, components and main elements of behavioral construction And determine the impact of each of the criteria used in the vulnerability, modeling, and microtubation of damage to the body tissue of a Tehran city. The results show that the first one in three different scenarios with 6.7 and 8. earthquake intensity both in terms of construction and economically has the highest average to high vulnerability due to the deteriorated texture and buildings that have been in decades Previously, it was built in this area, thus it can be concluded that this area is still vulnerable to new proportions that have been built into a natural disaster such as a possible earthquake that may catch the area. In modeling different scenarios we concluded that the scenarios due to the close vicinity of the earthquake in the area of ​​the study area did not result in significant changes. But in all three scenarios, the vulnerability in the study area is due to the deteriorated texture and the amount of construction that has been made in recent decades.
Key words: vulnerability, area one, geographic information system, hierarchical analysis process, Tehran city, scenario
Introduction
The increasing trend in the severity and extent of crises, crisis management and the reduction of vulnerability has led the people and the community under their control to further thinking. As humans from past times have learned the experience of living in villages, small towns and large cities, they have built settlements in accordance with the technological and socio-economic needs of the time. In recent decades, major changes have taken place in the theoretical views of crisis and vulnerability. For example, contrary to the behavioral viewpoint of the crisis, according to the structural viewpoint, crises are no longer intense events simply caused by natural factors, but they are now considered as unresolved problems of development. In fact, today, the development and communication crisis of infinity Close and complex, have become a common and popular belief. And it emphasizes the fact that crisis development and management are both focused on reducing vulnerability. Therefore, in recent decades, especially from the 1970s onward, the emphasis on hazard has gradually shifted to emphasis on crises, and increasing attention has been paid to vulnerability and causal change has changed. Such an attitude is vulnerability, risk and crisis, which considers emergency response with a top-down approach and without using the crisis community participation in the process of vulnerability and management of urban crises. But the unbelievable increase in the cost and complexity of crises has shaken this traditional and traditional approach to vulnerability and has called for a more comprehensive approach to vulnerability and crisis management. In the same vein, with increasing focus on vulnerability, since the 1970s, vulnerability to social risk factors and risks has shown a significant shift from focusing on socioeconomic and political roots.
As a result of these increasing changes in the structure and functioning of city and urbanization, today vulnerability has gained a more prominent role in crisis management, and more attention is paid to physical and physical factors. Therefore, the policy of achieving vulnerability from the general risk factors to the social and economic details of change Which has its point of reference in cities, especially in cities where the earthquake is at risk and its risk is greater and the need for physical vulnerability assessment is felt. One of the main reasons for the existence of a large number of wounded and victims after natural disasters such as floods, earthquakes, etc. can be the lack of precise planning in this area for cities with potential hazard, including Tehran. Of course, in recent years, efforts have been made in this area to set a clear future for managing the Tehran metropolitan crisis. Considering the fact that the district of a Tehran municipality is one of the strategic areas of this city, this study seeks to provide vulnerability analysis according to the conditions of the region. In sum, the achievement of sustainable development and the overall reduction of vulnerability in its physical and spatial dimensions, due to the crisis and the issue of vulnerability in the metropolis of Tehran, characterized by socio-spatial differentiation and its concentration among the particular strata and areas of the city, requires the study of factors Effective on the socio-spatial differentiation of vulnerability and its degree of variation in society and space. The importance of the issue and its failure to be taken into account in the development and crisis management plans of the country will make the study twofold. The increasing trend in the severity and extent of crises, crisis management and the reduction of vulnerability has led the people and the community under their control to further thinking. As humans from past times have learned the experience of living in villages, small towns and large cities, they have built settlements in accordance with the technological and socio-economic needs of the time. In recent decades, major changes have taken place in the theoretical views of crisis and vulnerability. For example, contrary to the behavioral viewpoint of the crisis, according to the structural viewpoint, crises are no longer severe events that are simply caused by natural factors, but they are now considered to be unresolved problems of development. In fact, today, the development and the extremely complex and complex communication crisis have become a common and popular belief. And it emphasizes the fact that crisis development and management are both focused on reducing vulnerability. Therefore, in recent decades, especially from the 1970s onward, the emphasis on hazard has gradually shifted to emphasis on crises, and increasing attention has been paid to vulnerability and causal change has changed.

Keywords

Main Subjects

References

  1. احدنژاد، محسن، 1388، مدل‏سازیآسیب‏پذیریشهرهادربرابرزلزلهمطالعةموردیشهرزنجان، پژوهش دکتری جغرافیا و برنامه‏ریزی شهری، دانشگاه تهران.
  2. ارجمندی، ابراهیم، ۱۳۸۹، طرحجامعمدیریتبازسازیپساززلزلةاحتمالیتهران (موردمطالعاتیزلزلةاحتمالیمنطقة۱۳)، پایان‏نامة کارشناسی ارشد، دانشگاه شهید بهشتی، تهران.
  3. اصغرپور، محمدجواد، 1387، تصمیم‏گیری‏هایچندمعیاره، تهران: انتشارت دانشگاه تهران.
  4. بانک اطلاعاتی شهرداری منطقة یک به تفکیک نواحی دهگانه، ۱۳۸۸، ستاد مدیریت بحران منطقة یک.
  5. بسطامی‏نیا، امیر، ۱۳۹۵، تبیینتاب‏آوریاجتماعیواقتصادیشهرهایزلزله‏زده،مطالعةموردی: شهرهایبمورودبار، پایان‏نامة دکتری، دانشگاه یزد، یزد.
  6. بسطامی‏نیا، امیر؛ رضایی، محمدرضا و سرائی، محمدحسین، ۱۳۹۵، تبیین و تحلیل مفهوم تاب‏آوری و شاخص‏ها و چارچوب‏های آن در سوانح طبیعی، فصل‏نامة علمی‏- ترویجی دانشپیشگیریومدیریتبحران، ج ۶، ش ۱، صص 32-46.
  7. ‏بیرودیان‏، نادر، ۱۳۸۵، مدیریت‏بحران‏: اصول‏ایمنی‏درحوادث‏غیرمنتظره‏، مشهد: جهاد دانشگاهی.
  8. جایکا، 1375، گزارشنهاییپروژةپهنه‏بندیلرزه‏ایتهرانبزرگ، مرکز مطالعات زلزله و زیست‏محیطی تهران بزرگ و آژانس همکاری‏های بین‏المللی ژاپن.
  9. حاتمی‏نژاد، حسین؛ فتحی، حمید و عشق‏آبادی، فرشید، 1388، ارزیابی میزان آسیب‏پذیری لرزه‏ای در شهر، نمونة موردی: منطقة 10 شهر تهران، نشریة پژوهش‏هایجغرافیایانسانی، ش 68، صص ۱-20.
  10. حبیبی، شیعه؛ ترابی، کیومرث و اسماعیل کمال، 1388، نقش برنامه‏ریزی کالبدی در کاهش آسیب‏پذیری شهرها در برابر خطرات زلزلة، آرمان‏شهر، ش 3.
  11. حسینی، مازیار  و همکاران، ۱۳۸۷،مدیریتبحران، تهران: نشر شهر.
  12. ‏داداش‏پور، هاشم و عادلی، زینب، ۱۳۸۵، سنجش ظرفیت‏های تاب‏آوری در مجموعة شهری قزوین، مدیریتبحران، دورة ۴، ش 2، صص 73-84.
  13. ‏رازقی، فاتیما، ۱۳۹۴، ویژگی‏هایسکونتگاه‏هایشهریتاب‏آوردربرابرزلزله (نمونه‏هایموردی: محلةهرزویلمنجیل،محلةچارکوچةبم، پایان‏نامة دکتری، دانشگاه شهید بهشتی، تهران.
  14. ‏رضایی، محمدرضا، ۱۳۸۹، تبیینتاب‏آوریاجتماعاتشهریبه‏منظورکاهشاثراتسوانحطبیعیزلزله،مطالعةموردی: کلان‏شهرتهران، پایان‏نامة دکتری، دانشگاه تربیت مدرس، تهران.
  15. ‏رضایی، محمدرضا، ۱۳۹۲، ارزیابی تاب‏آوری اقتصادی و نهادی جوامع شهری در برابر سوانح طبیعی، مدیریتبحران، دورة ۲، ش ۱، صص 27-38.
  16. ‏رضایی، محمدرضا؛ رفیعیان، مجتبی و حسینی، سیدمصطفی، ۱۳۹۴، سنجش و ارزیابی میزان تاب‏آوری کالبدی اجتماع‏های شهری در برابر زلزله (مطالعۀ موردی: محله‏های شهر تهران)، پژوهش‏هایجغرافیایانسانی، دورة ۴۷، ش ۴، صص 609-623.
  17. ‏رضایی، محمدرضا؛ قائدرحمتی، صفر و حسینی، سیدمصطفی، ۲۰۱۴، مکان‎یابی مراکز امدادرسانی در شهر یزد با استفاده از فرایند تحلیل شبکه‎ای و GIS FUZZY، پژوهش‏هایجغرافیایانسانی، دورة ۴۶، ش ۱، صص 85-101.
  18. ‏رفیعیان، مجتبى؛ نقشی زادیان، ساناز و مطوف، شریف، ۱۳۹۰، سنجش مؤلفه‏های اجتماعات تاب‏آور در فرایند مدیریت بحران شهری مورد منطقة 17 شهرداری تهران، صفه، ش ۴، صص 111-124.
  19. ‏رفیعیان، مجتبی؛ رضایی، محمدرضا؛ عسگری، علی؛ پرهیزکار، اکبر و شایان، سیاوش، ۲۰۱۲، تبیین مفهومی تاب‏آوری و شاخص‏سازی آن در مدیریت سوانح اجتماع‏محور (CBDM)، برنامه‏ریزیوآمایشفضا، دورة ۱۵، ش ۴، صص 19-41.
  20. ‏رمضان‏زاده لسبویی، مهدی و بدری، سیدعلی، ۱۳۹۳، تبیین ساختارهای اجتماعی- اقتصادی تاب‏آوری جوامع محلی در برابر بلایای طبیعی با تأکید بر سیلاب مطالعة موردی: حوضه‏های گردشگری چشمة کیله تنکابن و سردآبرود کلاردشت، جغرافیا، دورة ۱۲، ش ۴۰، ص 109.
  21. ‏رمضان‏زاده لسبویی، مهدی، ۱۳۹۵، مبانیومفاهیمتاب‏آوریشهری. تهران: معاونتمطالعاتوبرنامه‏ریزیامورزیرساختوطرحجامعمدیریتمطالعاتوبرنامه‏ریزیامورفنیوعمرانی، استانداردسازی و امور بحران.
  22. ‏زرگر، اکبر؛ اهری، زهرا و رازقی، فاتیما، ۱۳۹۴، تدوین چارچوبی برای اندازه‏گیری تاب‏آوری یک محلة شهری در برابر زلزله نمونة موردی : محلة هرزه‏ویل، منجیل، گیلان،صفه، ش 2، صص 89-118.
  23. ‏زمانی، بهادر و شمس، سارا، ۱۳۹۳، ضرورت اتخاذ رویکرد محله- مبنا در احیای بافت‏های تاریخی شهرها، هویتشهر، ش 45-46، صص 72-93.
  24. ‏زمانی، بهادر و هنرور، محسن، ۱۳۹۵، ارزیابی عوامل مؤثر بر دلبستگی مکانی در محلات شهری با استفاده از فرایند تحلیل شبکه‏ای، مطالعاتجامعه‏شناختیشهری، ش 20، صص 131-156.
  25. ‏زنگی‏آبادی، علی و همکاران، ۲۰۱۶، تحلیل جغرافیایی و مکان‏یابی مراکز اسکان موقت شهری در بحران‏های محیطی با استفاده از GIS (مطالعة موردی منطقة 6 شهر اصفهان)، نشریة جغرافیاوبرنامه‏ریزی، دورة ۲۰، ش ۵۶، صص 149-169.‏
  26. زنگی‏آبادی، علی؛ درخشان، حسین‏‏ و وارثی، حمیدرضا، ۱۳۸۹، تحلیل و ارزیابی عوامل آسیب‏پذیری شهر در ‏برابر زلزله‏- نمونة موردی : منطقة 4 تهران،امدادونجات، دورة ۲، ش 3.
  27. ‏زنیان، بهاره و فلاحی، علیرضا، ۲۰۱۷، برنامه‏ریزی سکونتگاه موقت پس از وقوع زلزلة احتمالی در سه مقیاس شهر، منطقه و محله، مورد مطالعاتی: شهر تهران، منطقة 10، محلة بریانک‏- هفت چنار، دانشپیش‏گیریومدیریتبحران، دورة ۷، ش ۳، صص 250-272.
  28. ستاد مدیریت بحران منطقة یک، ستاد مدیریت بحران منطقة یک، 1397.
  29. ستادهای مدیریت بحران مناطق شهرداری تهران، سازمان پیش‏گیری و مدیریت بحران شهر تهران، 1387.
  30. علوی، سیدمحسن، 1397، مدل‏سازی تاب‏آوری خطوط سیستم آب‏رسانی شهری با رویکرد کاهش خسارات فیزیکی ناشی از زلزله (مطالعة موردی: منطقة دو شهر تهران)، پزوهش دکتری دانشگاه اصفهان.
  31. قدسی‏پور، سیدحسن، 1387، فرایندتحلیلسلسله‏مراتبی، چ ۵، تهران: انتشارات دانشگاه صنعتی امیرکبیر.
  32. کوره‏پزان دزفولی، امین، 1387، اصولتئوریمجموعه‏هایفازیوکاربردآندرمدل‏سازیمسائلمهندسیآب، انتشارات جهاد دانشگاهی واحد صنعتی امیرکبیر.
  33. گزارش ستادهای مدیریت بحران نواحی شهر تهران، سازمان پیش‏گیری و مدیریت بحران شهر تهران، 1387.
  34. گزارش شناسایی قنوات منطقة یک، دفتر بررسی مطالعات و نظارت شهرداری منطقة یک تهران، 1384.
  35. گزارش طرح تفصیلی منطقة یک شهرداری تهران، ویرایش اول، بافت شهر، 1393.
  36. گزارش مدیریت بحران منطقة یک شهر تهران، سازمان پیش‏گیری و مدیریت بحران شهر تهران، 1390.
  37. گزارش مروری بر ساختار نظام مدیریت بحران شهر تهران و وظایف محوله به شهرداران مناطق 22گانة تهران، سازمان پیش‏گیری و مدیریت بحران شهر تهران، 1387.
  38. محمدپور، صابر؛ زالی، نادر و پوراحمد، احمد، 1395، تحلیل شاخص‏های آسیب‏پذیری در بافت‏های فرسودة شهری با رویکرد مدیریت بحران زلزله (مطالعة موردی: محلة سیروی تهران)، نشریة پژوهش‏هایجغرافیاییانسانی، دورة 1، ش 48.
  39. مرکز آمار ایران، سرشماری عمومی نفوس و مسکن 1390، شهر تهران. www.amar.org.ir.
  40. مشکینی، ابوالفضل؛ قادر رحمتی، صفر و شعبان‏زاده رضا، 1393، تحلیل آسیب‏پذیری بافت شهری در برابر زلزله (منطقة مورد مطالعه: منطقة دو شهرداری تهران)، پژوهش‏هایجغرافیایانسانی، دورة 46، ش 4.
  41. مهندسین مشاور بافت شهر، 1384، تهیة الگوی توسعه و طرح تفصیلی منطقه و همکاری با شهرداری منطقة یک.
  42. مهندسین مشاور معماری و شهرسازی بافت شهر، 1385، گزارش طرح تفصیلی منطقة 1 شهرداری تهران.
  43. اسمیت، کیت (1382)، مخاطرات طبیعی، ترجمه مقیمی، ابراهیم و شاپور گودرزی نژاد، انتشارات سمت.
  44. قدیری، محمد علی، (1381 )، کاربرد روش های برنامه ریزی شهری در کاهش آسیب پذیری مناطق شهری در برابر زلزله، مطالعه موردی منطقه 17 تهران، پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه تربیت مدرس.
  45. فشارکی، سیدجواد و محمودزاده، امیر(1391) فرهنگ توصیفی دفاع غیرعامل، انتشارات علم آفرین، اصفهان.
  46. زنگی آبادی، علی و دیگران،(1387)، تحلیل شاخص های آسیب پذیری مساکن شهری در برابر خطر زلزله (نمونه موردی: مساکن شهر اصفهانمجلة جغرافیا و توسعه، شمارة 12
  47. احدنژاد، محسن، قرخلو، مهدی و زیاری، کرامت­اله، احدنژاد، محسن، (1389)؛ مدل­سازی آسیب پذیری ساختمان­های شهری در برابر زلزله با استفاده از روش فرآیند تحلیل سلسله مراتبی در محیط سیستم اطلاعات جغرافیایی(نمونه موردی: شهر زنجان)، فصلنامه جغرافیا و توسعه، شماره 19.
  48. برگی، خسرو (1384)، اصول مهندسی زلزله، انتشارات مؤسسه بین المللی زلزله شناسی، چاپ دوم.
  49. صفوی، عباس زاده (1384)، تأثیرات برنامه ریزی شهری و مدیریت بحران در کاهش خسارت های زلزله،
  50. اکبری، لاکه (1396)، برنامه ریزی آسیب پذیری شهر ها با تاکید بر شهر های شمال، دانشگاه چالوس
  51. حیدری زاده، مهدی (1385)، آسیب پذیری اقتصادی و شریان های حیاتی در زلزله تهران، دومین سمینار ساخت و ساز در پایتخت، پردیس دانشکده های فنی دانشگاه تهران، تهران.
  52. مرکز امار ایران، www.sci.org.ir/
  53. سایت مدیریت بحران شهر تهران، http://tdmmo.tehran.ir/.
  54. سایت شهرداری منطقة یک تهران، http://region1.tehran.ir/.
  55. سایت شهرداری منطقة دو تهران، http://region2.tehran.ir/.
  56. سایت شهرداری منطقة سه تهران، http://region3.tehran.ir/.
  57. سایت شهرداری منطقة چهار تهران، http://region4.tehran.ir/.

58. Chen, R.; Sharman, R.; Rao, H. R. and Upadhyaya, S. J., 2008, Coordination in emergency response management. Commun. ACM, Vol. 51, No. 5, PP. 66-73.

59. Chen, TY. and Tsao, CY., 2008, The interval-valued fuzzy TOPSIS method and experimental analysis, Fuzzy Sets and Systems, No. 159, PP. 1410-1428.

60. Cutter, S. L.; Boruff, B. J. and Shirley, W. L., 2003, Social Vulnerability to Environmental Hazards. Social Science Quarterly, Vol. 82, No. 2, PP. 242-260.

61. Ebert, A.; Kerle, N. and Stein, A., 2009, Urban social vulnerability assessment with physical proxies and spatial metricsderived from air- and spaceborne imagery and GIS data, Nat Hazards, No. 48, PP. 275-294.

62. Giovinazzi, S.; Lagomarsino, S. and Pampanin, S., 2006, Vulnerability Methods and Damage Scenario forSeismic Risk Analysis as Support to Retrofit Strategies: a EuropeanPerspective, NZSEE Conference.

63. Lantada, N.; Pujades, L. and Barbat, A., 2009, Vulnerability index and capacity spectrum based methods for urbanseismic risk evaluation. A comparison, Nat Hazards, No. 51: PP. 501-524.

64. Lewis, 1981, Mitigation preparedness measures, in Disaster and the small Dwelling, ed. Lan Davis, Pergamon press, oxford, Michigan University.

65. Rashed, K. and Weeks, J., 2003, Assessing Vulnerability To Earthquake Hazards Through Spatial, International Journal Of Geographic Information Science Multicriteria Analysis of Urban Areas, Vol. 17, No. 6, PP. 547-576.

66. Rattien, S., 1990, The Role of Mediain Hazard Mitigation & Disaster Management, Disaster Press, Vol. 1.

67. Tang, A. and Wen, A., 2009, An intelligentsimulation system for earthquakedisaster assessment, Computers & Geosciences, No. 35, PP. 871-879.

68. Tavakoli, B. and Tavakoli, S., 1993, Estimating the Vulnerability and Lossfunctions of Residential Buildings, Journal of the International Society forthe Presentational Mitigation of Natural Hazard, Vol. 7, No. 2.

69. UNDP, 2004, Reducing Disaster Risk, AChallenge for Development.

70. Charvit, Manuel, (2004) The Urban Question . edvard Arnold. University of Illinois.

71. Vinser, sean and et al (2010), a table of three cities: crime and displacement after hurricane Katrina, journal of criminal justice, no 38. Boston.

72. Mc Intery, D (1987): planning for uncertainty, Business Horizons Journal.

73. Smith , Keith (1996) Environment Hazard, Acssessing Risk and Reducing disaster , 2ed . Routledge, New York and London.

74. Shova, Thomas(1996), The origins of the urban crisis, Princetion, University Press, Princetion.

75. Ford, Amasa and rush forth, norman(2002), urban violence in united state: implications for health and for Britain in the future, journal of the royal social of medicine, vol. 76, ohio.

Human Geography Research
Volume 52, Issue 4
January 2020
Pages 1275-1293

Files

History

  • Receive Date: 18 July 2019
  • Revise Date: 02 September 2019
  • Accept Date: 02 September 2019

Share

How to cite

Statistics