واکاوی قابلیت پیاده ‏مداری؛ جنبشی در تقویت هویت ‏بخشی و انسجام اجتماعی شهرها مطالعة موردی: تحلیل تطبیقی بافت مرکزی شهرهای نقده و قروه

نوع مقاله : مقاله علمی پژوهشی

نویسندگان

1 دانش ‏آموختة کارشناسی ارشد برنامه ‏ریزی شهری، دانشگاه ارومیه

2 استادیار گروه شهرسازی، دانشگاه ارومیه

3 دانش ‏آموختة کارشناسی ارشد برنامه‏ ریزی شهری، دانشگاه ارومیه

چکیده

در دهه ‏های اخیر به دنبال گسترش بی‏ رویة کالبدی شهرها و نقش پُررنگ عامل اتومبیل، جوامع شهری به‏ تدریج شاهد تنزل کیفیات محیطی و فضایی در امر تعاملات، همبستگی، و انسجام اجتماعی شده است. انسجام اجتماعی موردقبول واقع ‏شدن تفاوت‏ های فرهنگی و هویت بومی است که درنهایت به یک سرمایة فرهنگی قوی می‏ انجامد. امروزه، جنبش پیاده ‏راه ‏سازی به دنبال تقویت حیات اجتماعی، هویت بومی، و تحقق شهری انسان‏ محور در کانون توجه برنامه ‏ریزان و طراحان شهری جای گرفته است. تحقیق حاضر با هدفی کاربردی و ماهیتی توصیفی- تحلیلی سعی در تحلیل تطبیقی امکان‏ سنجی ایجاد پیاده ‏راه در معابر موجود در بافت مرکزی شهرهای نقده و قروه با هدف تقویت هویت ‏بخشی، انسجام، و همبستگی اجتماعی دارد. شیوه‏ های گردآوری اطلاعات مبتنی بر روش‏های اسنادی- کتابخانه‏ ای و بهره ‏گیری از روش‏ های مشاهده، مصاحبه، و وارسی میدانی است. جامعة آماری و حجم نمونة تحقیق مشتمل بر دو گروه متخصصان حوزة علوم شهری و شهروندان بومی است. جهت تجزیه و تحلیل کمی نیز از آزمون‏ های کولموگروف- اسمیرنوف، همبستگی پیرسون، آنتروپی شانون، و کوکوسو بهره گرفته شده است. نتایج حاصل از آزمون پیرسون حاکی از آن است که بین دو مؤلفة پیاده‏ راه‏ سازی و تقویت انسجام و هویت شهری ارتباط همبستگی مثبت و قوی وجود دارد. همچنین، طبق روش آنتروپی شانون، مؤلفه‏ های ارتقای فضاهای جمعی و شرایط توپوگرافی به‏ ترتیب با وزن‏های 3985/0 و 002/0 بیشترین و کمترین سطح اهمیت و اولویت را در میان سایر مؤلفه ‏ها به خود اختصاص داده ‏اند. طبق نتایج روش کوکوسو نیز بافت مرکزی شهر نقده با ضریب نهایی 252/4 در وضعیت مطلوب‏ تری نسبت به بافت مرکزی شهر قروه با ضریب نهایی 83/1 در امر امکان ‏سنجی پیاده ‏راه‏ سازی جای گرفته است.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Investigating the pedestrian capability, kinetic in strengthening the identity and social cohesion of cities Case study: Comparative analysis of the central context of Naqadeh and Qorveh cities

نویسندگان [English]

  • Meysam Saket Hasanlouei 1
  • Fereydoun Naghibi 2
  • Hiva Asadi 3
1 Faculty of Architecture, Urban Planning and Art, Urban Planning Department, Urmia University, Urmia, Iran
2 Urmia university, urban planning departement
3 Department of Urban Planning, Faculty of Architecture, Urban Planning and Art, Urmia University, Urmia, Iran
چکیده [English]

Extended Abstract
Introduction
Urban spaces are one of the most obvious areas of manifestation of identity, culture and civilization of urban society. Due to its prominent role in the economic, physical, social and political structure of the city, the central context of cities has always been in the focus of attention of experts. Following the physical expansion of cities and the prominent role of the car factor, urban communities have gradually witnessed the decline of environmental and spatial qualities in terms of social solidarity and cohesion. In the meantime, the implementation of sidewalks following the strengthening of social life, indigenous identity and human-centered urban realization has always become an effective policy and strategy at the level of urban communities. In this regard, the main purpose of the present study is a comparative study of the feasibility of creating sidewalks in the central part of the cities of Naqadeh and Qorveh with the aim of strengthening identity, cohesion and social solidarity in the city and seeks to answer the following questions. Is: What is the level of correlation between the components of road construction and identity strengthening and social cohesion and solidarity? And the central context of which of the monocultural cities of Naqadeh and Qorveh can be implemented with the aim of strengthening social cohesion and identity?
Methodology
In the present study, with a practical purpose, a descriptive-analytical method and using document selection and library methods, the main concepts such as pedestrianism, identity and social cohesion are explained and the main components for specialized evaluation. The research has been extracted. the statistical population and sample size of the present study includes experts, thinkers and specialists in the field of urban sciences and all indigenous citizens of each of the study cities. The sample for the cities of Naqadeh and Qorveh is equal to 383 cases. Also, 30 samples as a targeted sample size from the statistical community of urban experts and experts have been used to prioritize research indicators and sub-indicators. Then, using a questionnaire and observation and interview methods with experts and people, the degree of correlation between the main components of the research and the level of desirability and compatibility of selected indicators and sub-indicators of the research and determining the superior option has been determined. In addition, to ensure the validity and reliability of the questionnaire, the views of the statistical community were used and the Cronbach's alpha test was calculated to be 0.982. Quantitative data analysis method is derived from Kolmogorov-Smirnov tests, Pearson correlation and Shannon and Cocoso entropy techniques. The top and final option is selected. In the last stage, in order to facilitate the implementation of the road in the superior option and to achieve favorable conditions in terms of social identity, solidarity and social cohesion among different segments of the people, effective and purposeful suggestions have been presented.


Results and Discussions
The results of Kolmogorov-Smirnov quantitative methods and Pearson correlation show that there is a direct and significant relationship between the components of implementation and strengthening of identity and social cohesion. Also, a correlation coefficient of 0.965 between the two components of road construction and strengthening urban cohesion and identity indicates a positive and strong correlation. According to the results of Shannon entropy method, sub-indices of improvement of collective spaces and topographic conditions have the highest and lowest level of importance and priority among other sub-indices in the implementation of road construction, respectively. The results of Cocoso method indicate that the central texture of Naqadeh city has more favorable conditions in terms of social and economic indicators and has an unfavorable situation in the characteristic feature of appearance and urban landscape. Meanwhile, in the central part of Qorveh city, the situation of social indicators and the characteristics of urban appearance and landscape are at an inappropriate level. It has also been in a good position compared to others in terms of natural characteristics, use and performance. According to the results and in general terms, the central texture of Naqadeh city with a final coefficient of 4.252 has more favorable conditions than the central texture of Qorveh city with a weight of 1.83 in terms of road construction feasibility.

Conclusion
According to the results of quantitative methods (based on statistical tests) and analysis of research findings, in order to achieve a suitable situation in the city of Naqadeh, purposeful and efficient suggestions have been presented.
- Utilization of indigenous elements (elements, fountains, ...) in order to strengthen the social and cultural identity of the city
- Creating suitable health spaces according to its ability
- Supporting the presence of traditional retailers (vendors) and allocating spaces for their establishment
- Appropriate role modeling of officials, managers and urban professionals from the valuable experiences of successful communities
- Special attention and emphasis on the allocation of appropriate urban furniture
- Reconstruction and renovation of some commercial functions in the area for the construction of commercial complexes
- Special attention and emphasis on the urban beautification approach
- Efforts to increase the level of mixing of uses
- Utilization of stable and compatible environmental conditions
- Emphasis on increasing sustainable social interactions between people and related organs and organizations to achieve the desired situation
- Utilizing more stable modes of transportation in the study area (such as bicycles) and designing a special route for it
- Assigning a separate route for the traffic of special affairs vehicles
- Organizing and developing the use of green space and recreation-leisure
- Creating and developing arrangements in order to revitalize the study environment around the clock (24-hour city)
- Considering the principles of effective planning and design for the disabled and the elderly
- And organizing the existing urban infrastructure while paying attention to future developments

Keywords: Sidewalk, Identity and Social Cohesion, Central Context, Naqadeh, Qorveh

کلیدواژه‌ها [English]

  • Sidewalk
  • Identity and Social Cohesion
  • Central Context
  • Naqadeh
  • Qorveh

مراجع

  1. نوکار، بهار؛ کرکه‏آبادی، زینب و ارغان، عباس، 1397، بررسی تأثیرات کاربری‏های شهری بر هویت شهر اسلامی (محدودة مورد مطالعه: منطقة یک شهر یزد)، آمایش جغرافیایی فضا، سال 8، شمارة 29، صص 133-146.
  2. ابراهیم­زاده، عیسی و اسفندیاری مهنی، حمیده ،1397، بررسی نقش پیاده­راه­های شهری در توسعه گردشگری پایدار (مطالعه موردی: خیابان 15 خرداد شهر تهران)، گردشگری شهری، دورۀ 5، شمارۀ 3، صص 142- 131.
  3. اکبری، پرویز و داوودی، البرز، 1394، نقش پیاده‏مداری بر بهبود هویت رفتاری شهروندان در فضای شهر اسلامی (مطالعة موردی: خیابان فردوسی سنندج)، مطالعات شهر ایرانی- اسلامی، سال 5، شمارة 20، صص 49-59.
  4. ایزدی، محمد سعید؛ حقی، محمدرضا و مولوی، ابراهیم ،1393، ارزیابی و مقایسه دو سیاست پیاده­راه­سازی و پیاده­مداری در مراکز شهری (مطالعه موردی: بافت مرکزی شهر همدان)، مطالعات شهری، دورۀ 4، شمارۀ13، صص 31- 17.
  5. بهرام نیا، حسن و ملک حسینی، عباس،1397، اولویت بندی راهبردهای مورد تأکید و منتخب پیاده­مداری شهر نهاوند با استفاده از ابزار QSPM در تجزیه و تحلیل SWOT، نگرش­های نو در جغرافیای انسانی، سال 10، شمارۀ 3، صص 73- 61 .
  6. بهزادفر، مصطفی، 1386، هویت شهر، نگاهی به هویت شهر تهران، تهران: نشر شهر.
  7. بهزادفر، مصطفی؛ علی‏الحسابی، مهران و فتحی، سمیه، 1396، ضرورت‏های توجه شهرسازان جهت ایجاد انسجام کالبدی- اجتماعی در محلات بلندمرتبه با تأملی بر توسعة منطقة 22 شهرداری تهران به‏عنوان یک منطقة پیراشهر، مدیریت شهری، سال 16، شمارة 47، صص 219-254.
  8. بهزادفر، مصطفی؛ علی‏الحسابی، مهران و فتحی، سمیه، 1397، تدقیق و بازتعریف شاخصه‏های انسجام کالبدی- اجتماعی محله در مجموعه‏های مسکونی بلندمرتبه، مدیریت شهری، سال 17، شمارة 50، صص 237- 255.
  9. پاکزاد، جهانشاه، 1390، راهنمای طراحی فضاهای شهری در ایران، چ 7، تهران: انتشارات شهیدی.
  10. پوراحمد، احمد؛ زنگنه‏ شهرکی، سعید و صفایی‏رینه، مصطفی، 1395، تحلیل نقش پیاده‏راه‏های شهری در ارتقای سرزندگی فضاهای شهری (مطالعة موردی: پیاده‏راه 17 شهریور، تهران)، پژوهش‏های جغرافیایی برنامه‏ریزی شهری، سال 4، شمارة 2، صص 175-195.
  11. پوراحمد، احمد؛ مرادپور، نبی و حاتمی‏نژاد، حسین، 1397، بررسی تأثیر اتعاد کالبدی- فضایی بر پیاده‏مداری در شهر تهران (نمونة موردی: محلات امیرآباد و دانشگاه تهران)، تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی، سال 18، شمارة 51، صص 1-22.
  12. پورمختار، احمد، 1392، بررسی میزان پیاده‏مداری در خیابان چهارباغ اصفهان و تأثیر آن بر تعامل اجتماعی شهروندان، مطالعات شهر ایرانی اسلامی، سال 3، شمارة 11، صص 91-100.
  13. تاجیک، آرزو و پرتوی، پروین، 1392، مدل مفهومی و چارچوب تحلیلی پیاده‏مداری با تأکید بر رویکرد نوشهرسازی، مطالعات شهری، سال 3، شمارة 9، صص 81-96.
  14. حبیبی، سیدمحسن ،1380، مسیر پیاده گردشگری، هنرهای زیبا، شمارۀ 9، صص 51- 43.
  15. حبیبی، کیومرث و حقی، محمدرضا، 1395، مقایسة تطبیقی کیفیت پیاده‏راه‏ها در ایران و خارج کشور با مدل ANP، معماری و شهرسازی ایران، سال 9، شمارة 15، صص 5-19.
  16. حسینیون، سولماز، 1383، مقدمه­ای بر طراحی پیاده­راه­ها، شهرداری­ها، دورۀ 6 ، شمارۀ 61، صص 72- 68 .
  17. حقی، محمدرضا؛ ایزدی، محمدسعید و مولوی، ابراهیم، 1393، ارزیابی و مقایسة دو سیاست پیاده‏راه‏سازی و پیاده‏مداری در مراکز شهری (مطالعة موردی: بافت مرکزی شهر همدان)، مطالعات شهری، سال 4، شمارة 13، صص 17-31.
  18. ذوقدار، پریسا و ناظمی، الهام، 1398، بررسی میزان پیاده­مداری در خیابان فردوسی شاهین شهر و تأثیر آن بر تعامل اجتماعی شهروندان، معماری شناسی، سال 2، شمارۀ 13، صص 8- 1.
  19. رضایی، محمود، 1392، سنجه‏های پیاده‏پذیری (نقش پیاده‏راه‏سازی در بهبود حس مکان)، هنرهای زیبا- معماری و شهرسازی، سال 18، شمارة 4، صص 15-24.
  20. رهنمایی، محمدتقی؛ ملک‏نیا، محبوبه و جهانیان، منوچهر، 1390، نقش محوری‏های فرهنگی و تاریخی منطقة 12 در توسعة گردشگری شهر تهران، نگرش‏های نو در جغرافیای انسانی، سال 3، شمارة 4، صص 83-101.
  21. شاطریان، محسن؛ سهراب‏زاده، مهران؛ امام‏علی‏زاده، حسین و حسینی‏زاده، سعید، 1396، بحران هویت و انزوای اجتماعی در شهرهای جدید و رابطة آن با رضایت از محل سکونت (مورد مطالعه: شهر جدید پردیس)، پژوهش و برنامه‏ریزی شهری، سال 8، شمارة 28، صص 111-134.
  22. شماعی، علی و اقبال، محمدرضا، 1395، عوامل مؤثر بر ارتقای کیفیت محیط پیاده‏راه‏های شهرهای ایرانی- اسلامی (مورد مطالعه: پیاده‏راه میدان امام حسین (ع) و 17 شهریور)، الگوی پیشرفت اسلامی ایرانی، سال 4، شمارة 7، صص 127-151.
  23. شیعه، اسماعیل؛ حبیبی، کیومرث و حقی، محمدرضا، 1392، سنجش وضعیت بافت مرکزی شهرهای کوچک برای ایجاد پیاده‏راه (نمونة موردی: شهر خوانسار)، مطالعات محیطی هفت حصار، سال 2، شمارة 6، صص 43-54.
  24. صادقی، علیرضا؛ دادگر، مسعود؛ پورجعفر، علی و نشاط عفتیان، نگین، 1396، ارائة فرایند طراحی شهری بهینة پیاده‏راه‏ها از طریق تحلیل تطبیقی تجارب داخلی و بین‏المللی (مطالعۀ موردی: خیابان برآورد امریکا، خیابان جرج استرالیا، خیابان صف و بلوار درختی ایران)، مطالعات شهر ایرانی اسلامی، سال 8، شمارة 29، صص 21-36.
  25. صدری، آرش؛ باتکیان تبریزی، آرزو و رفایی افشار قزلباش، شادی، 1398، تأثیر پیاده­راه بر افزایش تعاملات اجتماعی در فضاهای شهری بجنورد (نمونه موردی: خیابان طالقانی، محدوده میدان شهید تا مخابرات)، تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی، سال 19، شمارۀ 54، صص 102- 81 .
  26. عباس‏زاده، شهاب و تمری، سودا، 1391، بررسی و تحلیل مؤلفه‏های تأثیرگذار بر بهبود کیفیات فضایی پیاده‏راه‏ها به‏منظور افزایش سطح تعاملات اجتماعی (مطالعة موردی: محورهای تربیت و ولیعصر تبریز)، مطالعات شهری، سال 1، شمارة 4، صص ‏1-10.
  27. کاشانی­جو، خشایار، 1389، پیاده­راه­ها از مبانی طراحی تا ویژگی­های کارکردی (چاپ: اول). تهران: انتشارات آذرخش.
  28. لطیفی، غلام‏رضا؛ فیضی چشمه‏گلی، قاسم و باجلال، راحله، 1394، تبیین و ارزیابی شاخص‏های مؤثر در هویت شهری (نمونة موردی: محلة نوغان در شهر مشهد)، پژوهش‏نامة خراسان بزرگ، سال 6، شمارة 20، صص 25-42.
  29. لک، آزاده و آقاملایی، ریحانه، 1397، ساماندهی عرصه پیاده­راه­های شهری با رویکرد ارتقاء کیفیت محیطی (نمونه موردی: محور پیاده­راه صف)، آمایش محیط، دورۀ 11، شمارۀ 40، صص 90-67 .
  30. مرادپور، نبی؛ تقویی­زیروانی، اسماعیل و قربانی، حمید، 1396، بررسی تأثیر شاخص­های پیاده­مداری بر توسعه گردشگری پیاده شهری (نمونه موردی: شهر خرم آباد)، گردشگری شهری، دورۀ4، شمارۀ2، صص 112-99.
  31. معینی، سیدمهدی، 1390، شهرهای پیاده­مدار (چاپ: اول). تهران: انتشارات آذرخش.
  32. موسوی، سید یعقوب؛ صحرائیان، زهرا و اقبال، محمدرضا، 1397، نقش پیاده­راه­سازی در ارتقاء کیفیت اجتماعی شهر تهران (مطالعه موردی: پیاده­راه 17 شهریور)، آمایش جغرافیایی فضا، سال 8، شمارۀ 28، صص 97- 83 .
  33. میرزاخانی، عبدالرحمن و درویشی، صیاد، 1393، بررسی رابطة انسجام اجتماعی با پیشگیری اجتماعی از جرم، مطالعات امنیت اجتماعی، سال 5، شمارة 38، صص 59-70.
  34. نصر، طاهره و ماجدی، حمید، 1392، نگاهی به مقولة هویت در شهرسازی، معماری و شهرسازی آرمان‏شهر، سال 6، شمارة 11، صص 269-277.
  35. نظری ‏قنبری، سارا و علیپور، سارا، 1397، امکان‏سنجی هویت‏بخشی به شهرها، تعامل و حیات شهروندان، مطالعات طراحی شهری و پژوهش‏های شهری، سال 1، شمارة 1، صص 13-19.
  36. نظری، سلدا و رضابیگی‏ثانی، راضیه، 1390، میدان فضایی برای بروز تعاملات اجتماعی و راهکارهای طراحی آن، سومین همایش ملی عمران شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج، سنندج، ایران.
  37. نوابخش، مهرداد و فیروزآبادی، آمنه، 1391، انسجام اجتماعی شهری و عوامل مرتبط بر آن در شهر کرمانشاه، مطالعات جامعه‏شناختی شهری، سال 2، شمارة 5، صص 33-58.
  38. وحدت، سلمان و پیربابایی، محمدتقی، 1396، مطالعة تطبیقی ابعاد پیاده‏مداری مکان از دیدگاه کاربران فضا و متخصصان با استفاده از روش فرایند تحلیل شبکه، مورد شناسی: تبریز، جغرافیا و آمایش شهری- منطقه‏ای، سال 7، شمارة 23، صص 87-100.
  39. ولی بیگ، نیما؛ سلیمانی مقدم، پرگل و جعفری، نسیم، 1397، ارزیابی پیاده­مداری بر پایه اهداف حمل و نقل پایدار در مراکز تاریخی شهرها، با استفاده از تکنیک فرآیند تحلیل شبکه­ای ANP (مطالعه موردی: بافت پیرامون میدان نقش جهان)، برنامه ریزی توسعه کالبدی، سال 3، شمارۀ4، پیایی 12، صص 68-45.
  40. 2012, Urban social cohesion and related factors in Kermanshah. Urban Sociological Studies, Vol. 2, No. 5, pp. 33-58.
  41. Abbaszadeh, Shahab and Tamari, Sevda, 2012, Analysis of Factors Affecting the Improvement of Pedestrian Walkway Spatial Quality and Pedestrian-oriented Spaces, in order to Increase the Social Interactions Level of People (The case study: Tarbiat & Valiasr axis, Tabriz metropolitan). Urban Studies, Vol. 1, No. 4, pp. 95-104.
  42. Akbari, Parviz and Davoodi, Alborz, 2015, The role of pedestrian orientation on improving the behavioral identity of citizens in the Islamic city (Case study: Ferdowsi St., Sanandaj). Journal of Studies on Iranian-Islamic City, Vol. 5, No. 20, pp. 49-59.
  43. Al-Hagla, K. S. (2009). Evaluating new urbanism's walkability performance: A comprehensive approach to assessment in Saifi Village, Beirut, Lebanon. Urban Design International, 14(3), 139-151.
  44. Arellana, J., Saltarín, M., Larrañaga, A. M., Alvarez, V., & Henao, C. A. (2020). Urban walkability considering pedestrians’ perceptions of the built environment: a 10-year review and a case study in a medium-sized city in Latin America. Transport reviews, 40(2), 183-203.
  45. Ariffin, R. N. R., & Zahari, R. K. (2013). Perceptions of the urban walking environments. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 105, 589-597.‏
  46. Bahramnia, Hassan and Malek Hosseini, Abbas, 2018, Prioritization of emphasized and selected pedestrian strategies in Nahavand city using QSPM tool in SWOT analysis, new approaches in human geography, New Attitudes in Human Geography, Vol. 10, No. 3, pp, 61-73.
  47. Behzadfar, Mostafa, 2007, City Identity, A Look at Tehran City Identity. Tehran: Shahr Publishing.
  48. Behzadfar, Mostafa; Alalhesabi, Mehran and Fathi, Somayyeh, 2018, Identify and redefine the indicators of physical and social coherence of neighborhoods in high-rise residential complexes. Urban Management, Vol. 17, No. 50, pp. 237-255.
  49. CDM (Commission of Downtown Memphis) (2008). Pedestrian & Transit Malls Study, from website: http:// indydt.com/Pedestrian_and_Transit_Malls_Study.
  50. Cerin, E., Macfarlane, D. J., Ko, H. H., & Chan, K. C. A. (2007). Measuring perceived neighbourhood walkability in Hong Kong. Cities, 24(3), 209-217.
  51. Chen, M., & Zheng, Y. (2020, March). Research on the Walkability Evaluation of Historical Urban Area: Taking Changting, Fujian as an Example. In 5th International Symposium on Social Science (ISSS 2019)(pp. 9-15). Atlantis Press.
  52. D'Orso, G., & Migliore, M. (2020). A GIS-based method for evaluating the walkability of a pedestrian environment and prioritised investments. Journal of transport geography, 82, 102555.
  53. Dovey, K., & Pafka, E. (2020). What is walkability? The urban DMA. Urban studies, 57(1), 93-108.
  54. Ebrahimzadeh, Isa and Esfandyarimehni, Hamideh, 2018, Examining Impact of Pedestrian Zones Establishment on Sustainable Tourism Development (Case Study Panzdah-e-Khordad pedestrian in Iran), Journal of Urban Tourism, Vol.5, No.3, pp. 131-142.
  55. Ergen, B. (2013). Investigation of streets and pedestrian malls as public spaces. İstanbul Ticaret Üniversitesi Fen Bilimleri Dergisi, 12(23), 1-12.
  56. Fathi, Somayyeh; Alalhesabi, Mehran and Behzadfar, Mostafa, 2017, Given the need for planners to create physical integrity - in areas of high social, reflecting the development of the region as an area around the cities of Tehran Municipality 22. Urban Management, Vol. 16, No. 47, pp. 219-254.
  57. Firoozabadi, Ameneh
  58. Gallimore, J. M., Brown, B. B., & Werner, C. M. (2011). Walking routes to school in new urban and suburban neighborhoods: An environmental walkability analysis of blocks and routes. Journal of environmental psychology, 31(2), 184-191.
  59. Gebel, K., Bauman, A., & Owen, N. (2009). Correlates of non-concordance between perceived and objective measures of walkability. Annals of behavioral medicine, 37(2), 228-238.
  60. Habibi, Kiumars and Haghi, Mohammadreza, 2018, The Comparison of Iranian and Foreign Footpaths Based on ANP Methods. Journal of Iranian Architecture and Urbanism, Vol. 9, No. 15, pp. 5-19.
  61. Habibi, Seyed Mohsen, 2001, Tourism footpath, Honar-Ha-Ye-Ziba, Vol. 9, pp.43-51.
  62. Haghi, Mohammadreza; Izadi, Mohammad saeed and Molavi, Ebrahim, 2015, Assessment and comparison of two policies: pedestrianization and walkability in CBDs (Case Study: Hamedan CBD). Urban Studies, Vol. 4, No. 13, pp. 17-32.
  63. Hooi, E., & Pojani, D. (2020). Urban design quality and walkability: an audit of suburban high streets in an Australian city. Journal of urban design, 25(1), 155-179.
  64. Hosseiniun, Solmaz, 2004, Introduction to sidewalk design, Shahdariha, Vol. 6, No.61, pp. 68-72.
  65. Humberto, M., Laboissière, R., Giannotti, M., Marte, C. L., Cruz, D. A., & Primon, H. (2019). Walking and walkability: do built environment measures correspond with pedestrian activity? Ambiente Construído, 19, 23-36.
  66. Izadi, Mohammad Saeed; Haghi, Mohammad Reza and Molavi, Ibrahim ,2015, Assessment and comparison of two policies: pedestrianization and walkability in CBDs (Case Study: Hamedan CBD), Motaleate Shahri, Vol. 4, No. 13, pp. 17-31.
  67. Kashanijo, Khashayar, 2010, Sidewalks from Design Basics to Functional Features (First Edition). Tehran: Azarakhsh Publications.
  68. Lak, Azade and Agh Molaee, Rehane, 2018, The organization of walkable areas with a view to improving urban design qualities, case study: “Saff” Street, Tehran, Journal of Geography Environment Preparation, Vol. 11, No. 40, pp. 67-90.
  69. Latifi, Gholamreza; Feizi Cheshmeh Goli, Qasem and Bajlal, Raheleh, 2015, Explanation and evaluation of effective indicators in urban identity (Case study: Noghan neighborhood in Mashhad). Journal of Greater Khorasan, Vol. 6, No. 20, pp. 25-42.
  70. Melia, S., & Shergold, I. (2016). Pedestrianisation and politics: Evidence gaps and a case study of Brighton’s Old Town.
  71. Millington, C., Thompson, C. W., Rowe, D., Aspinall, P., Fitzsimons, C., Nelson, N., ... & SPARColl—the Scottish Physical Activity Research Collaboration. (2009). Development of the Scottish walkability assessment tool (SWAT). Health & place, 15(2), 474-481.
  72. Mirzakhani, Abdorrahman and Darvishi, Sayyad, 2014, Reviewing the Relationship between Social Coherence and Social Prevention from Crime. Societal Security Studies, Vol. 5, No. 38, pp. 59-79.
  73. Moeeni, Seyed Mehdi, Pedestrian cities, 2011, (First Edition), Tehran: Azarakhsh Publications.
  74. Monteiro, F. B., & Campos, V. B. (2012). A proposal of indicators for evaluation of the urban space for pedestrians and cyclists in access to mass transit station. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 54, 637-645.
  75. Moradpoor, Nabi And Taghavi Ziravani, Esmaeel and Ghorbani, Hamid, 2017, Explain the impact of tourism on the development of urban walkability index (Case study: Khorramabad), Journal of Urban Tourism, Vol. 4, No. 2, pp. 99-112.
  76. Mosavi, Yaghob; Sahraiian, Zahra and Eghbal, Mohammadreza, 2018, The role of a pedestrian street in the social qualitypromotion Tehran City (Case study: Shahrivar17th sidewalk), Geographical Planning of Space Quarterly Journal, Vol. 8, No. 28, pp. 83-97.
  77. Murphy, Kevin, 2012, The social pillar of sustainable development: a literature review and framework for policy analysis. Sustainability: Science, practice and policy, Vol. 8, No. 1, pp. 15-29.
  78. Nag, D., Goswami, A. K., Gupta, A., & Sen, J. (2020). Assessing urban sidewalk networks based on three constructs: a synthesis of pedestrian level of service literature. Transport reviews, 40(2), 204-240.‏
  79. Nasr, Tahereh and Majedi, Hamid, 2014, The Significance of “Identity” in Urban Planning. Armanshahr Architecture & Urban Development journal, 6, No. 11, pp. 269-277.
  80. Navabakhsh, Mehrdad and
  81. Nazari Ghanbari, Sara and Alipour, Sara, 2018, Feasibility study of urban identity, interaction and Life of citizens. Journal of Urban Design Studies and Urban Research, Vol. 1, No. 1, pp. 13-19.
  82. Nazari, Selda and Reza-Beigi Thani, Raziyeh, 2011, Space field for social interactions and its design strategies, The third national conference on urban development. Islamic Azad University, Sanandaj Branch, Sanandaj, Iran.
  83. Neto, L. (2015). The Walkability Index: Assessing the built environment and urban design qualities at the street level using open-access omnidirectional and satellite imagery.  Planning in the Faculty Humanities. University of Manchester.‏
  84. Nokar, Bahar; Karkeh Abadi, Zeynab and Arghan, Abbas, 2018, A Study of the Impact of Urban land uses on the Identity of the Islamic City (Case Study: District 1 of Yazd City). Geographical Planning of Space Quarterly Journal, 8, No. 29, pp. 133-146.
  85. Nosal, B. (2009). Creating walk able and transit-supportive communities in Halton. Region Health Department of Halton University.‏
  86. Pakzad, Jahanshah, 2011, Guide to Urban Space Design in Iran. Seventh edition, Tehran: Shahidi Publications.
  87. Parks, J. R., & Schofer, J. L. (2006). Characterizing neighborhood pedestrian environments with secondary data. Transportation Research Part D: Transport and Environment, 11(4), 250-263.
  88. Pourahmad, Ahmad; Moradpour, Nabi and Hataminejad, Hosein, 2018, Investigating the impact of physical dimensions - space to encourage walking in Tehran (Case Study: neighborhood Amirabad and Daneshgah Tehran). Researches in Geographical Sciences, Vol. 18, No. 51, pp. 1-22.
  89. Pourahmad, Ahmad; Zenganeh shahraki, Saeed and Safaie Reyneh, Mostafa, 2016, Analysis the urban walkway role in promoting the vitality of urban spaces (Case study: 17 Shahrivar walkway of Tehran). Geographical Urban Planning Research (GUPR), Vol. 4, No. 2, pp. 175-195.
  90. Pourmokhtar, Ahmad, 2013, A Survey of Pedestrian Traffic in Chaharbagh St. Isfahan and Its Impact on Citizens' Social Interaction. Journal of Studies on Iranian-Islamic City, Vol. 3, No. 11, pp. 91-100.
  91. Rahnamayi, Mohammadtagi; Malek Nia, Mahbubeh and Jahanian, Manuchehr, 2011, The role of cultural and historical axes of region 12 in the development of tourism in Tehran. New attitudes in human geography, 3, No. 4, pp. 83-101.
  92. Rezaei, Mahmud, 2013, Walk Ability Criteria the Role of Walk Ability in Improving the Sense of Place. Honar-Ha-Ye-Ziba: Memary Va Shahrsazi, Vol. 18, No. 19, pp. 15-24.
  93. Risser, R. Risser, Ch. (2010). Some thoughts about needs from a psychological perspective, Pedestrians’ Quality Needs- PQN Final Report- Part B5 Documentation- Policy process, from website: walkeurope.org
  94. Sadeghi, Alireza; Dadgar, Masud; Pourjafar, Ali and Neshateffatian, Negin, 2018, Presenting Optimum Urban Design Process of Pedestrian Streets through Comparative Analysis of Domestic and International ExperiencesCase Study: Bervard Street, USA; George Street, Australia; Saf Street, Iran; Derakhti Street, Iran. Journal of Studies on Iranian-Islamic City, Vol. 8, No. 29, pp. 21-36.
  95. Sadri, Arash; Batkian Tabrizi, Arezo and Refaeeafsharghezelbash, Shadi, 2019, The effect of sidewalks on increasing social interactions in urban spaces of Bojnourd (Case study: Taleghani St., Shahid Square to Telecommunicati, Journal of Applied researches in Geographical Sciences ons), 19, No. 54, 81-102.
  96. Sapawi, R., & Said, I. (2012). Constructing indices representing physical attributes for walking in urban neighborhood area. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 50, 179-191.
  97. Shamaii, Ali and Eghbal, Mohammadreza, 2016, The Effective factors in the improvement of the environmental quality of Sidewalks in Iranian-Islamic Cities (Case Study: Emam Hossein and 17 Shahrivar Sidewalk). Islamic Iranian Progress Model, Vol. 4, No. 7, pp. 127-151.
  98. Shamsuddin, S., Hassan, N. R. A., & Bilyamin, S. F. I. (2012). Walkable environment in increasing the liveability of a city. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 50, 167-178.
  99. Shaterian, Mohsen; Sohrabzadeh, Mehran; Emamalizadeh, Hosein and Hoseinizadeh, Saeed, 2017, Identity crisis and social exclusion in the new cities and its relationship to the satisfaction of living in this Cities. Journal of Research and Urban planning, Vol. 8, No. 28, pp. 111-134.
  100. Shieh, Esmaeil; Habibi, Kiumars and Haghi, Mohammadreza, 2013, Assessing the condition of the central texture of small cities to create sidewalks (Case study: Khansar city). Haft Hesar; Journal of Environmental Studies, Vol. 2, No. 6, pp. 43-54.
  101. Southworth, M. (2005). Reinventing main street: From mall to townscape mall. Journal of Urban Design, 10(2), 151-170.
  102. Stangl, P. (2011). The US pedestrian plan: Linking practice and research. Planning Practice and Research, 26(3), 289-305.
  103. Tajik, Arezu and Partovi, Parvin, 2014, Walkability Conceptual Model and Analytical Framework with the Emphasis on New Urbanism Approach (case study: 4th phase of Mehrshahr). Urban Studies, Vol. 3, No. 9, pp. 81-96.
  104. Vahdat, Salman and Pirbabaei, Mohammadtagi, 2017, Comparative Study of Walkable Spaces from the View of space users and experts by using Analytic Network Process (Case Study: Tabriz). Geography and Territorial Spatial Arrangement. 7, No. 23, pp. 87-100.
  105. Valibeig, Nima; Solimanimoghaddam, Pargoo and Jafari, Nasim, 2019, Evaluating the Pedestrianism Based on Sustainable Transport Goals in Urban Historical Centers by ANP Technique (Case Study: The Texture Surrounding the Naqshe Jahan Square), Journal of Physical Development Planning, Vol. 3, No. 4(12), pp. 45-68.
  106. Wood, L., Frank, L. D., & Giles-Corti, B. (2010). Sense of community and its relationship with walking and neighborhood design. Social science & medicine, 70(9), 1381-1390.
  107. Zakaria, J., & Ujang, N. (2015). Comfort of walking in the city center of Kuala Lumpur. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 170, 642-652.
  108. Zoghdar, Parisa and Nazemi, Elham, 2019, Investigation of pedestrian orientation in Ferdowsi Shahinshahr Street and its effect on citizens' social interaction, Journal of Architecture, Vol. 2, No.13, pp. 1-8.
پژوهشهای جغرافیای انسانی
دوره 54، شماره 2
اردیبهشت 1401
صفحه 633-652

فایل ها

سابقه مقاله

  • تاریخ دریافت: 23 آبان 1399
  • تاریخ بازنگری: 12 فروردین 1400
  • تاریخ پذیرش: 12 فروردین 1400

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار