ارزیابی ژئومورفوسایت‌های شهرستان خور و بیابانک و طبس به‌منظور گردشگری کم‌شتاب

نوع مقاله : مقاله علمی پژوهشی

نویسندگان

1 کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه‌ریزی گردشگری، دانشکدة جغرافیا، دانشگاه تهران

2 دانشیار جغرافیا و برنامه‌ریزی روستایی، دانشکدة جغرافیا، دانشگاه تهران

3 استاد جغرافیا و برنامه‌ریزی روستایی، دانشکدة جغرافیا، دانشگاه تهران

چکیده

مقصد‌های کویری و بیابانی به‌سبب داشتن ویژگی‌هایی مانند بکر بودن، آرامش، مهمان‌نوازی ساکنان و فرهنگ غذایی غنی، از مقصدهایی محسوب می‌شوند که قابلیت زیادی در گردشگری کم‌شتاب دارند. با تلفیق دو گونة گردشگری «کم‌شتاب» و «زمین-محور» و رعایت ضوابط پایداری محیط‌زیست، می‌توان از راه گردشگری کم‌شتاب، به حفظ ژئومورفوسایت‌ها دست یافت. این پژوهش درپی شناسایی و ارزیابی مقصدهایی است که با ویژگی‌های خود به ماندگاری بیشتر گردشگران در مقصد‌ها کمک کنند. اطلاعات این پژوهش توصیفی-کاربردی، با بهره‌گیری از منابع کتابخانه‌ای، اینترنت و گفت‌وگو با کارشناسان گردآوری شد و به‌کمک پرسشنامه، تعداد 20 ژئومورفوسایت از دو شهرستان طبس و خور و بیابانک با استفاده از روش فاسیلوس ارزیابی شد. دلیل انتخاب روش فاسیلوس، تعداد بیشتر معیارهای امتیازدهی و هم‌خوانی بیشتر آنها با معیارهای گردشگری کم‌شتاب است. داده‌ها به‌کمک نرم‌افزار SPSS و با به‌کارگیری تحلیل عاملی اکتشافی، بررسی و تحلیل شدند. نتایج به‌دست‌آمده نشان دادند که ژئومورفوسایت‌های دق‌ سرد و گرم، کال سردر، معادن و روستای پروده، روستای بیاضه و کویر روح‌مرغوم به‌ترتیب امتیاز 1 تا 5 را برای هدف گردشگری کم‌شتاب داشتند. همچنین، ژئومورفوسایت‌های کال نمک، تل خاکستری، آب‌معدنی گرمه، ریگ‌جن و روستای بیاضه به‌ترتیب امتیاز 1 تا 5 را برای هدف گردشگری زمین-محور به‌دست آوردند. در پایان، راهکارهایی پیشنهاد شد، از‌جمله: تکمیل راه‌های ارتباطی، فضاهای تفریحی و امکانات گردشگری؛ تهیه و تولید نقشه و بروشور برای معرفی ژئومورفوسایت‌ها؛ سازگاری اقامتگاه‌ها با محیط؛ دوره‌های آموزشی برای گردشگران و مردم محلی؛ بهره‌برداری از گردشگری علمی برای جذب گردشگران و دیدار از مناطق.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

Assessment of Geomorphosites in Two Counties of Khoor-Biabanak and Tabas for Slow Tourism

نویسندگان [English]

  • shahrzad Mirza Abedini 1
  • Mohammad Salmani 2
  • Mojtaba Ghadiri Masooms 3
1 MA in Geography and Tourism Planning, Faculty of Geography, University of Tehran, Tehran, Iran
2 Associate Professor of Geography and Rural Planning, Faculty of Geography, University of Tehran, Tehran, Iran
3 Professor of Geography and Rural Planning, Faculty of Geography, University of Tehran, Tehran, Iran
چکیده [English]

Introduction
Domestic tourism with overnight stay is one of the most important types of tourism in each country. This is very important to identify and assess destinations that have potential for developing slow tourism. The destinations in arid areas have factors such as silence, hospitable people and rich culinary. Thus, these destinations have high potential to be developed as slow tourism sites. By combination of slow tourism and geotourism because of their sustainable objects we can reach the aim of protecting and conserving of environment. The target of this study is to identify and assess potential destinations which can feature up to more consistency of tourism. The study is a descriptive-functional research using library resource, internet, and field research. Required information was gathered from experts and visitors, using SPSS24 and GIS10.2. The results show that the first selected geomorphosite for slow tourism was Dagh-Sard-Garm and the first selected geomorphosite for geotourism was Kal-Namak. Aesthetic value has the highest rating and ecological value the lowest. According to tourism point of view the most important criterion of slow tourism was attraction and benchmark and planning and infrastructure with the lowest score. Finally, based on findings and take advantages of SWOT technique, review strategy (WO) is the adapted strategy for development planning of slow tourism in geomorphosites in this case study. 
In general, all new models of tourism infrastructure, namely environmental protection and socio-individual issues are well-intended. One type of the tourism from both branches (environmental and socio-individual well-intended) has emerged, with slow tourism emphasizing on Geomorphosites. The desert and its wilderness are vast and beautiful as one of natural attractions of our country. Today deserts contain attractive areas for ecotourism visitors. By using existing conditions, new activities can be started in the field of tourism. The optimal approach could be the development of tourism market with low impact and reduce the negative impact of tourism. In the process of this development, slow tourism will play a key role.
Methodology
This study as an applied research is conducted by using field and library reviews to provide information and data. This research as a leading investigation has to assess geomorphosites to develop the slow tourism, and earlier studies (external or internal) had never developed this kind of tourism in geomorphosites. Hence, the measure of the facilities and services according to the rules and reliable sources of slow tourism, have 5 sub-criteria. Ten experts in the field of tourism in areas of Khoor-Biabanak or Tabas were asked about 20 locations. According to the expert's opinion, we selected 10 Geomorphosites in the Khoor-Biabanak County and 10 Geomorphosite in Tabas County. These sites had the greatest potential for tourism development. The experts have used a questionnaire to assess and evaluate each Geomorphosites.
Results and discussion 
Since scrutiny of tourism potential of Geomorphosites in each county and the utilization of expert's opinion, 10 Geomorphosites had been selected from each county. The experts evaluated 20 Geomorphosites by utilizing the criteria defined by the values of scientific, ecological, cultural, aesthetic, economic, facilities and services. Total topmost scores on different criteria are related to Kal-Sardar Geomorphosite and total lowest score on different criteria are related to Mehrjan's Aqueducts Geomorphosite. Cronbach's alpha values were then determined. This amount was reported for all values equal to 0.858. The KMO exploratory factor analysis was performed on the data. Using factor analysis Varimax rotation for six main criteria was expressed in two categories. Factor analysis results showed that for slow tourism purposes, the cultural, economic, facilities and service criteria are more important. For land-based tourism, scientific, ecological and aesthetic factors play more important role. Then, weighting factor analysis for ranking Geomorphosites is from -3 (lowest score) to +3 (Highest score).   
Conclusion
This study was based on surveys of experts and also based on their opinion about scientific and aesthetic criteria to gain the most points scored. This shows that geomorphosites gained high value and high potential for tourism development, especially scientific and educational tourism. Ecological and cultural values had gained less scored compared with other criterions, for ecological criteria because of the lack of protective measures. For cultural criteria because of the lack of population and in some cases uninhabited area, the lack of cultural programs such as festivals and cultural gatherings is due to low rating criteria. Generally, geomorphosites of each county have great potential to attract tourists, and statistically significant differences among Khoor-Biabanak and Tabas geomorphosites had not found. Although geomorphosites of Tabas County were better for slow tourism purpose, this could be due to having more facilities and also more services and facilities in the area. Khoor-Biabanak county's geomorphosites were better for land-based tourism purposes.
Average rating of geomorphosites in Khoor-Biabnak for land-based tourism purposes were diagnosed more and this can be the result of originality and unfamiliarity of the region. Therefore, the integrity of the geomorphosites affects the scientific, ecological and aesthetic criteria. In the end, some suggestions are presented to grant the management solutions for geomorphosites for the purpose of slow tourism. In the following we will refer to some of the most important suggestions:

Development of the physical environment, transportation, communications, electricity, health infrastructure can be improved in the region;
Various training courses should be organized for tourists and locals, for the recognition and protection of the natural and socio-cultural attractions;
Project's Management needs to support local people; Local managers should be trained and anthropology exhibitions must be hold in villages for local products sale; 
Brochures have to be distributed among tourists and encouraging operations can be provided through distribution of promotional products in tourism facilities;
Museum for geology and earth morphological parameters during tours can show the importance of plant and animal species and museums;
Photo exhibitions, poetry, essays, stories and competitions in schools should be held to introduce the area. 

کلیدواژه‌ها [English]

  • slow tourism
  • geomorphosite assessment
  • factor analysis
  • Khoor-Biabanak County
  • Tabas County

مراجع

1. آرا، هایده، شعله شاهوردی قهفرحی، پوریا خرازی و محمدکیا کیانیان. (1393). «ارزیابی پتانسیل گردشگری لندفرم‌های انحلالی براساس مدل اصلاح‌شدة پرالونگ (کوچین) و مدل پرالونگ (مطالعة موردی: سه غار سرآب، سیدعیسی و چهل‌چله در استان چهارمحال و بختیاری)». نشریة مطالعات مدیریت گردشگری. سال 8. شمارة 25. بهار 93. ص 151-135.
2. ابوالحسنی، فرحناز، صدیقه کیانی و میرنجف موسوی. (1391). «تدوین استراتژی توسعة گردشگری در مناطق کویری و بیابانی (مطالعة موردی: شهرستان کویری خور و بیابانک)». نشریة علمی-پژوهشی آمایش سرزمین. دورة 4. شمارة 2. پاییز و زمستان 1391. ص 161-141.
3. اروجی، حسن. (1391). «مکانیابی ژئومورفوسایت‌های بهینة گردشگری با فرایند تحلیل شبکه‌ای ANP و ارزیابی آنها از طریق مدل‌های ژئوموفوتوریستی (شهرستان طبس)». پایان‌نامة کارشناسی‌ارشد جغرافیای برنامه‌ریزی و توریسم. دانشکدة جغرافیا. دانشگاه تهران. به‌راهنمایی دکتر محمد سلمانی و مشاورة دکتر حسنعلی فرجی سبکبار.
4. افلاکی، زینب. (1393). «بررسی توانمندی ژئومورفوسایت‌های شهرستان خور و بیابانک با استفاده از روش رینارد». پایان‌نامة کارشناسی‌ارشد. پژوهشکدة جغرافیا و علوم زیستی. دانشگاه تربیت‌معلم سبزوار. به‌راهنمایی دکتر ابوالقاسم امیراحمدی و مشاورة دکتر عبدالحسین رضایی‌پور.
5. ایزدی، زهرا. (1392). «اکوسیستم بیابانی (مطالعة موردی: ایران)». نشریة علمی-پژوهشی اطلاعات جغرافیایی سپهر. دورة 22. شمارة 85. بهار 1392. ص 39-33.
6. بلادپس، علی. (1390). «ارزیابی پتانسیل‌های ژئومورفوتوریسم مناطق بیابانی ایران (مطالعة موردی:دشت لوت)». یازدهمین کنگرة جغرافی‌دانان ایران.
7. حاج‌علیلو، بهزاد و بهرام نکویی‌صدر. (1390). زئوتوریسم (رشتة زمین‌شناسی). تهران: انتشارات دانشگاه پیام نور.
8. داولینگ، راس.ک. و دیوید نیوسام. (1391)؛ ژئوتوریسم (زمین‌گردشگری). ترجمة بهروز فرهت‌جاه و علیرضا امری کاظمی. تهران: انتشارات رهی.
9. داولینگ، راس.ک. و دیوید نیوسام. (1387). ژئوتوریسم. ترجمة عادل نجف‌زاده و بهرام نکویی‌‌صدر. تبریز: انتشارات پیام سازمان منطقة آزاد تجاری-صنعتی ارس.
10. دیکینسون، ژانت؛ لس لامسدون (1395)؛ سفر و گردشگری کم‌شتاب، مترجم مهرناز شفیعیان و حمیدرضا پوربرات ابوزیدآبادی؛ انتشارات مهکامه
11. زارعی، عظیم، عادل آذر و مصطفی رضایی‌راد. (1395)؛ «سنجش بازاریابی اجتماعی در گردشگری سلامت». نشریة برنامه‌ریزی و توسعة گردشگری». سال 5. شمارة 18. پاییز 1395. ص 53-33.
12. سلمانی، محمد، حسنعلی فرجی ‌سبکبار و حسن اروجی. (1394). «ارزیابی توانمندی‌ها و کاربری‌های ژئومورفوسایت‌ها (مطالعة موردی: ژئومورفوسایت‌های طبس)». نشریة پژوهش‌های جغرافیای انسانی. دورة 47. شمارة 1. بهار 1394. ص 192-177.
13. سلمانی، محمد، سیدعلی بدری و جواد قصابی. (1392). «درجه‌بندی سکونتگاه‌های روستایی برای توسعة گردشگری بیابان از روش ELECTERE III (مطالعة موردی: خور و بیابانک)». نشریة جغرافیا و پایداری محیط. شمارة 6. بهار 1392. ص22-1.
14. سلوتی، ساسان و معصومه بابانیاوری. (1390). بیابانگردیدرایران. تهران: نشر ایران‌شناسی.
15. شایان، سیاوش و همکاران (1392).«ارزیابی قابلیت گردشگری لندفرم‌های ژئومورفولوژی (مطالعة موردی: گنبد نمکی کرسیا-دشت داراب)».نشریة پژوهش‌های ژئومورفولوژی کمی. شمارة 4. بهار 1392. ص 132-119.
16. شریفی ولدانی و محمد سلمان. (1393). «اثرات محیطی مخاطرات گردشگری در مناطق خشک و بیابانی (مورد مطالعه: شهرستان نایین و خور و بیابانک)». پایان‌نامة کارشناسی ارشد. دانشکدة جغرافیا. دانشگاه تهران. به‌راهنمایی دکتر محمد سلمانی و مشاورة دکتر فضیله خانی.
17. قربانی، رسول، محمد آستین‌چیده و محمد مهری. (1389). «ژئوتوریسم: بهره‌گیری از جاذبه‌های ژئومورفولوژیکی و زمین‌شناختی دره‌های کوهستانی (نمونة موردی: درة سیمین در جنوب همدان)». نشریة مدرس علوم انسانی، برنامه‌ریزی و آمایش فضا. دورة 14. شمارة 4. زمستان 1389. ص 22-1.
18. قصابی، محمدجواد. (1392). «ارزیابی اثرات توسعة گردشگری در مناطق خشک با رویکرد گردشگری پایدار (مورد مطالعه: سکونتگاه‌های روستایی شهرستان خور و بیابانک)». پایان‌نامة کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه‌ریزی روستایی. دانشکدة جغرافیا. دانشگاه تهران. به‌راهنمایی دکتر محمد سلمانی و مشاورة دکتر سیدعلی بدری.
19. قنواتی، عزت‌الله، امیر کرم و سعیده فخاری. (1391). «مروری بر تحولات ژئوتوریسم و مدل‌های مورد استفادة آن در ایران». نشریة جغرافیای سرزمین. سال 9. شمارة 34. تابستان 1391. ص 91-75.
20. مختاری، داوود. (1389). «ارزیابی توانمندی اکوتوریستی مکان‌های ژئومورفیکی حوضة آبریز آسیاب‌خرابه در شمال غرب ایران به‌روش پرالونگ». نشریة جغرافیا و توسعه. شمارة 18. تابستان 1389. ص. 52-27.
21. مقصودی، مهران و سعید رحیمی هرآبادی. (1389). «راهکارهای توسعة ژئوتوریسم در مناطق بیابانی و کویری ایران (مطالعة موردی: پارک ملی کویر)». همایش منطقه‌ای توریسم و توسعه. مهر 1389. دانشگاه آزاد اسلامی واحد یاسوج.
22. مقصودی، مهران، محمد علیزاده، سعید رحیمی هرآبادی و مجتبی هدائی آرانی. (1391). «ارزیابی قابلیت ژئومورفوسایت‌های گردشگری در پارک ملی کویر». نشریة مطالعات مدیریت گردشگری. سال 7. شمارة 19. پاییز 91. ص 68-49.
23. مقیمی، ابراهیم، سعید رحیمی هرآبادی و همکاران. (1391). «ژئوتوریسم و قابلیت‌سنجی ژئومورفوسایت‌های جاده‌ای با بهره‌گیری از روش پریرا (مطالعة موردی: آزادراه قم-کاشان)». نشریة تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی. سال 12. شمارة 27. زمستان 91. ص 184-163.
24. میرکتولی، جعفر، زینب زنگی‌آبادی و همکاران. (1395). «ارزیابی میراث زمین‌شناختی در ژئوپارک باداب‌سورت با روش پریرا و رینارد (روستای اروست-شهرستان ساری)». نشریة برنامه‌ریزی منطقه‌ای. سال 6. شمارة 21. بهار 1395. ص 220-205.
25. میری، خدیجه. (1393). «امکان‌سنجی توسعة گردشگری کم‌شتاب با تأکید بر جذب گردشگر خارجی (مطالعة موردی: اصفهان(». پایان‌نامة کارشناسی‌ارشد. دانشکدة علوم اجتماعی. دانشگاه تهران. به‌راهنمایی دکتر علی‌اصغر سعیدی و مشاورة دکتر پویا علاءالدینی.
26. ویسی، عبدالکریم و مجتبی چیت‌ساز. (1392). «امکان‌سنجی ژئومورفوسایت‌های منطقة گیلان‌غرب با استفاده از روش فاسیلوس». اولین همایش ملی مدیریت گردشگری، طبیعت‌گردی و جغرافیا.
27. یمانی، مجتبی و همکاران. (1391).«ژئومورفوتوریسم و مقایسة روش‌های ارزیابی ژئومورفوسایت‌ها در توسعة گردشگری (مطالعة موردی: استان هرمزگان)». مجلة برنامه‌ریزی و توسعة گردشگری. سال اول. شمارة 1. تابستان 1391. ص 104-83.
28. یمانی، مجتبی و همکاران. (1391). «بررسی قابلیت ژئوتوریسمی ژئومورفوسایت‌های منطقة سیمره با استفاده از روش پرالونگ». نشریة جغرافیا و پایداری محیط. شمارة 2. بهار 1391. ص 88-69.
29. سالنامة آماری استان خراسان جنوبی سال 1393. قابل دسترس در درگاه ملی آمار.
30. سالنامة آماری استان اصفهان سال 1392. قابل دسترس در درگاه ملی آمار.
31. و‌ب‌سایت اداره‌کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان اصفهان. قابل دسترسی در وبگاه  http://www.isfahancht.ir
32. وب‌سایت فرمانداری شهرستان خور و بیابانک. قابل دسترسی در وبگاه http://khoorbiabanak.gov.ir
33. وب‌سایت معاونت استانداری و فرمانداری ویژة شهرستان طبس. قابل دسترسی در وبگاه http://www.sk-tabas.ir
34. Abolhasani, F., S. Kiani & M. Mousavi. (2012). “Tourism Development Strategy in the Desert (Case Study: Khoor-Biabanak County)”. Journal of Land Use Planning. Vol. 4. No. 2. Fall 2012. PP. 141-161. (in Persian).
35. Aflaki, Z. (2014). “Geomorphosite's Capabilities Deliberation of Khoor-Biabanak County, Using Rynard Model”. Master Thesis. University of Sabzevar. Under Supervision of Dr. A. AmirAhmadi & Dr. A. Rezaeipoor. (in Persian).
36. Ara, H., Sh. Shahverdi Ghahfarahi, P. Kharazi & M. Kianian. (2014). “Tourism Potential Assessment of Dissolution Landforms Based on Modified Praloong Model (Cochin) and Praloong Model (Case Study: 3 Cave of Sarab, Seyed Issa, Chehel Chelle in Charmahal Province)”. Journal of Tourism Management. Vol. 8. No. 25. Spring 2014. PP. 135-151. (in Persian).
37. Beladpess, A. (2011). “Potencial Assessment of Geomorphotourism in Desert Area of Iran (Case Study: Loot Dessert)”. 11th congress of Iranian Geographers.
38. Dickinson, J. & Lumsdone, L. (2016), Slow Travel and Tourism, translators Shafiyan, M. & Mahkame, Tehran, Iran, 2016Poorbarat Abuzeydabadi, H.,
39. Doniz-Paez, J., R. Becerra-Ramirez & et a. (2011). “Geomorphosites and Geotourism in Volcanic Landscapes: the Example of la Corona del lajial cinder cone (el hierro, canary islands, Spain)”. Journal of Touristm and Geosites. PP. 185-197. ISSn 2065-0817 E-ISSN 2065-1198.
40. Dowling Ross, K.& D. Newsom. (2006). Geotourism. Translators B. FarhatJah & A. AmriKazemi. Tehran: Rahi. (in Persian).
41. Dowling Ross, K. & D. Newsom. (2006). International Geotourism. Translators A. Najafzadeh & B. Nekouiisadr. Tehran: Publisher of Industrial-Trade Free Zone of Payam. (in Persian).
42. Fassoulas, Ch., D. Mouriki & et al. (2012). “Quantitative Assessment of Geotopes as an Effective Tool for Geoheritage Management”. Geoheritage. 4: 177-193. Dio 10-1007/s12371-011-0046-9.
43. Ghanavati, A., A. Karam & S. Fakharri. (2012). “An overview of the Developments in Iran Geotourism and Models Used”. Journal of land Geography. Vol. 9. No. 34. Summer 2012. PP. 75-91. (in Persian).
44. Ghassabi, M.J. (2013). “Assessment of Tourism Development Impacts in Arid Areas with Sustainable Tourism Approach (Case Study: Rural Settlements of Khoor-Biabanak County)”. Master thesis. University of Tehran. Geography Faculty. Under Supervision of Dr. M. Salmani & Dr. A. Badri. (in Persian).
45. Ghorbani, M., M. AstinChide & M. Mehri. (2011). “Geotourism: Using Geomorphological Attractions and Mountainous Valley (Case Study: Simin Valley in South of Hamedan)”. Journal of Humanities teachers, Planning and Spatial Planning. Vol. 14. No. 4. Winter 2011. PP. 1-22. (in Persian).
46. Hajaliloo, B. & B. NekouiiSadr. (2011). Geotourism. Tehran: University of Payam Noor. (in Persian).
47. Hares, A. & et al. (2009). “Climate Change and the Air Travel Decisions of UK Tourists”. Journal of Transport Geography. doi: 10. 1016 J. jtrangeo2009.06.018.
48. Heiggie, T. (2009). “Geotourism and Volcanoes: Health Hazards Facing Tourists at Geothermal Destinations”. Travel Medicine and infectious disease. 7. PP. 257-261.
49. Hose.T. (2011). “The English Origins of Geotourism (as a Vehicle for conservation) and Their Relevance to Current Studies”. Acta geographica Slovenica. 51-2. PP. 343-360.
50. http://isfahancht.ir/
51. http://khoorbiabanak.gov.ir/
52. http://www tabas.ir/
53. Izadi, Z. (2013). “Desert Ecosystem (case study: Iran)”. Journal of Sepehr Geographic Information. Vol. 22. No. 85. Spring 2013. PP. 33-39. (in Persian).
54. Kocan; N. Yucesoy. (2016). “Kizilcahamam-camlidere Geopark (Ankara/Turkey) with its Geological Heritage Values and Geotourism Planning”. Journal of Geological Society of India. Vol. 87. January 2016. PP. 112-118
55. Landau, s & B.S. Everitt. (2004). A Handbook of Statiscical Analyses Using SPSS. Chapman & Hall/crc 2004 USA Washington DC.
56. Larson-Hall, Jenifer. (2010). A Guide to Doing Statistics in Second Language Research Using SPSS. University of North Texas. Route Ledge Taylor & Francis Group.
57. Maghsoudi, M., M. Alizadeh, S. Rahimi Horabadi & M. Hodaii Arani. (2012). “Tourism Potentail Assessment of Geomorphosites in Natinal Desert Prak”. Journal of Tourism Management. Vol. 7. No. 19. Fall 2012. PP. 49-68. (in Persian).
58. Maghsoudi, M. & S. Rahimi Horabadi. (2010). “Geotourism Development Strategies in Arid and Desert Areas of Iran (case Study: National desert Park) ”. Regional Conference of Tourism and Development. September 2010. University of Azad. Yasouj. (in Persian).
59. Miri, Kh. (2014). “Feasibility of Slow Tourism Development Stressing on Attracting Foreign Tourists (Case Study: Isfahan Province)”. Master Thesis. University of Tehran. Social Sciences Faculty. Under Supervision of Dr. A. Saeedi & Dr. P. Allaedin. (in Persian).
60. Mirkatouli, J., ZangiAbadi, Z. & et al. (2016). “Geological Heritage Assessment of Badabsort using Periera and Rynard Model”. Journal of Regional Planning. Vol. 6. No. 21. Spring 2016. PP. 205-220. (in Persian).
61. Mitel International Group Ltd (2009). Slow Travel, Special Report. January 2009. London : Mintel International Group Ltd.. [2009].
62. Moghimi, E., S. Rahimi Horabadi & et al. (2012). “Geotourism and Potential Assessment of Road Geomorphosites Using Periera Model (Case Study: Ghom-Kashan Highway)”. Journal of Functional Study in Geography. Vol. 12. No. 27. Winter 2012. PP. 163-184. (in Persian).
63. Mokhtari, D. (2010). “Assessment of Ecotourism potetail of Geomophologic Basin of north-west of Iran using Prolong Model (Case Study: Asiyab Kharabe)”. Journal of Geography and Development. No. 18. Summer 2010. PP. 27-52. (in Persian).
64. Oh, H., A. G. Assaf & S. Baloglu. (2014). “Motivation and Goals of Slow Tourism”. Journal of Travel Research. PP. 1-15.
65. Orouji, H. (2012). “Positioning of Geomorphosites for Optimal Tourism with the ANP Network Analysis and Assessment of the Geomorphosite's Models”. Master Thesis. University of Tehran. Geography Faculty. Under Supervision of Dr. M. Salmani & Dr. H. Faraji Sabokbar. (in Persian).
66. Panizza, M. (2001). “Geomorphosites: Concepts, Methods and Examples of Geomorphological Survey”. Chinese Science Bulletin. Vol. 4. Supp. December 2001. PP. 4-5.
67. Pereira, P., D. Pereira & M. Caetano. (2007). “Geomorphosite Assessment in Montesinho Natural Park (Portugal)”. Geographics Helvetica Jg. 62. 2007/ Heft3.
68. Pralong. J. (2005). “A Method for Assessing Touristpotential and Use of Geomorphological Site”. Géomorphologie, Relief, Processus, Environnement. 3. PP. 189-196.
69. Reynard, E., P. Lausanne & M. Coratza. (2007). “Geomorphosites and Geodiversity: a New Domain of Research”. Geographica Helvetica, Jg. 62. 2007/Heft3.
70. Reynard, E., G. Regolini-Bissinge & Kozliki. (2009). “Assessment and Promotion of Cultural Geomorphosites in the Trient Valley (Switzerland)”. Mem, descry. Carta Geol. Vol. 2. No. 2. PP. 181-189.
71. Rochas, F.; E. Ferreira da Silva. (2014). “Geotourism, Medical Geology and Local development; Cape Verde case Study”. Journal of African Earth Sciences. 99. PP. 735-742.
72. Rovere, A., F. Ferraris & et al. (2013). “Characterization and Evaluation of a Marine Protected Area: Tavolara—Punta Coda Cavallo (Sardinia, Nw Mediterranean)”. Journal of Maps. Doi 10-1080/17445647. 263. 778081.
73. Salmani, M., A. Badri & J. Ghassabi. (2013). “Rating Rural Settlements for the Development of Desert Tourism Using ELECTERE III (Case Study: Khoor-Biabanak County)”. Journal of Geography and Environmental Sustainability. No. 2. Spring 2013. PP. 1-22. (in Persian).
74. Salmani, M., H. Faraji Sabokbar & H. Orouji. (2015). “Potential and Functional Assessment of Geomorphosites (Case Study: Tabas County)”. Journal of Human Geography Study. Vol. 47. No. 1. Spring 2015. PP. 177-192. (in Persian).
75. Salooti, S. & M. Babaniyavari. (2011). Desert Tourism in Iran. First Edition. Tehran: IranShenasi. (in Persian).
76. Sharifi Valadani, M.S. (2014). “Environmental Impact of Tourism Stakes in Dry Area (Case Study: Naein and Khoor-Biabanak County)”. Master Thesis. University of Tehran. Geography Faculty. Under Supervision of Dr. M. Salmani & Dr.F. Khani. (in Persian).
77. Shayan, S. & et al. (2013). “Tourism Potential Assessment of Geomorphological Landform's (Case Study: Salt Dome in Darab)”. Journal of Quantitive Geomophology study. No. 4. Spring 2013. PP. 119-132. (in Persian).
78. Statistical Yearbook of Isfahan Province. (2013). Availabe in Instituto Nacional de Estadística.
79. Statistical Yearbook of South Khorasan Province (2014). Availabe in Instituto Nacional de Estadística.
80. Veissy, A. & M. Chitsaz. (2013). “Feasibility of GilanGharb Geomorphosites Using Fassoulas Model”. First Conferences of National Tourism Management and Ecotourism and Geography. (in Persian).
81. Yamani, M. & et al. (2012). “Geotourism and Comparing Models of Geomorphosite's Assessment in Tourism Development (Case Study: Hormozgan Province)”. Journal of Planning and Tourism Development. Vol. 1. No. 1. Summer 2012. PP. 83-104. (in Persian).
82. Yamani, M. & et al. (2012). “Deliberation of Geomorphosite's Geotourism Potential Using Prolong Model (Case Study: Seimare)”. Journal of Geography and Environmental Sustainability. No. 2. Spring 2012. PP. 69-88. (in Persian).
83. Zareii, A., A. Azar & M. RezaiiRad. (2016). “Social Marketing Measurement in Health Tourism”. Journal of planning and Developing of Tourism. Vol. 5. No. 18. Fall 2016. PP. 33-53. (in Persian).
 
پژوهشهای جغرافیای انسانی
دوره 51، شماره 2
تیر 1398
صفحه 493-512

فایل ها

سابقه مقاله

  • تاریخ دریافت: 10 خرداد 1396
  • تاریخ بازنگری: 17 فروردین 1398
  • تاریخ پذیرش: 17 فروردین 1398

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار