تحلیل فضایی پایداری سکونتگاه های روستایی (مطالعه موردی: استان قم)

نوع مقاله : مقاله علمی پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ‏ریزی روستایی، دانشگاه خوارزمی، تهران

2 دانشیار جغرافیا و برنامه‏ ریزی روستایی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران

3 دانشیار جغرافیا و برنامه‏ ریزی روستایی، دانشگاه خوارزمی، تهران

4 دانشیار جغرافیا و برنامه ‏ریزی روستایی، دانشگاه خوارزمی، تهران

چکیده

ساده‏ترین شکل مطالعه در عرصة توسعة پایدار روستایی، از دیدگاه جغرافیایی، مطالعة نحوة توزیع فضایی آن‏هاست. بر این اساس، هدف از پژوهش حاضر، سنجش سطوح فضایی پایداری سکونتگاه‏های روستایی واقع در استان قم است. پژوهش حاضر براساس هدف کاربردی و روش پژوهش توصیفی‏– تحلیلی است. داده‏های مورد نیاز به روش اسنادی به‏دست آمده است. محدودة مورد مطالعه استان قم و جامعة آماری پژوهش روستاهای دارای سکنة استان قم هستند. وزن‏دهی به شاخص‏های پژوهش با استفاده از مدل F’ANP و تحلیل داده‏ها با استفاده از روش تصمیم‏گیری چندمعیارة VIKOR انجام شد. برای طبقه‏بندی روستاهای مورد مطالعه از جنبة سطوح پایداری از روش تحلیل خوشه‏ای و نرم‏افزار GIS و برای تحلیل عوامل مؤثر بر پایداری از رگرسیون خطی استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد از 180 روستای مورد مطالعه ده روستا در طبقة پایدار، 18 روستا در طبقة نسبتاً پایدار، 108 روستا در طبقة پایداری پایین، و 46 روستا در طبقة ناپایدار قرار دارند. روستاهای ناپایدار در مناطق مرکزی استان استقرار یافته‏اند. همچنین، نتایج تحقیق حکایت از آن دارد که روستاهای استان در مقایسه با یکدیگر از سطح پایداری پایینی برخوردارند؛ به‏طوری‏که الگوی فضایی آن نامتعادل است و این پایداری به‏طور یکسان در همة شاخص‏های پایداری روستاها اتفاق نیفتاده است. این وضعیت بیانگر پویش ناقص نظام سکونتگاهی استان است. از نظر کاربرد مدل‏ها و تکنیک‏های کمّی، در این پژوهش برای اولین بار از پژوهش F’ANP در تعیین سطوح پایداری روستایی استفاده شده و نتایج تحقیق کارایی این مدل را در مطالعات جغرافیایی اثبات کرده است.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

Spatial Analysis of Sustainable Rural Settlements A Case study: Qom province

نویسندگان [English]

  • hadi gharagozlou 1
  • Abdolreza Rahmani Fazli 2
  • farhad aziz pour 3
  • hamid jalalian 4
1 Ph.D. Candidate in Geography and Rural Planning, University of Kharazmi, Tehran, Iran.
2 Associate Prof. in Geography and Rural Planning, Shahid Beheshti University, Tehran, Iran.
3 Assistant Prof. in Geography and Rural Planning, University of Kharazmi, Tehran, Iran.
4 Associate Prof. in Geography and Rural Planning, University of Kharazmi, Tehran, Iran.
چکیده [English]

1. INTRODUCTION
The approach of the sustainable development as a framework for the analysis of the sustainability of rural settlements has received high value and credit. Here, achieving sustainable development without proper measuring, interpreting and explaining is of no significance. One of the necessary foundation for proper planning is to have knowledge of the capabilities and position of different regions in terms of the level of development and sustainability. Having knowledge of changes in sustainable development and knowing its structure, dimensions and spatial expansion in rural areas are considered as critical parameters for appropriate decision making and planning. In this regard, the easiest form of studying in the field of rural sustainable development from the geographical viewpoint is to study the spatial distribution of significant factors. Accordingly, the present study is to analyze and measure the spatial levels of rural settlements located in Qom province. Sustainability assessment has helped define the goals of sustainable development and progress assessment in order to achieve these them and is considered as part of the process of measuring the impact of different aspects of sustainable development. The sustainability assessment is the most significant tool in changing conditions for the sustainable development. The objective of sustainability measurement is to provide a general outline of the sustainability situation at the space level, which can be extended from the range of complete sustainability to the unsustainability, and ultimately provide areas for identifying the factors that contribute to sustainability. Regarding sustainability measurement, there are no fixed and definite indicators, and, according to conditions of different countries and time periods, certain indicators have been used to measure sustainability. The modern era of evaluation and measurement of sustainability began in the late 1940s, and with its generalization, net national product (NNP) and gross national product (GNP), GDP were defined as general indicators of sustainability. Finally, in 1987 World Commission on Environment and Development (WCED) recommended that countries pay attention to the issue of sustainable development on the economic, social and environmental dimensions, simultaneously.
3. Materials and Methods
The present study is applied in terms of purpose and descriptive-analytical in terms of the method of research. The statistical population of the study includes inhabited villages of Qom province. The required data are obtained by documentary method using data of the census on population and housing, culture of the Qom provinces, as well as with the reference to some government agencies and organizations. For weighing the indicators of the research the F'ANP model has been utilized; by using the multiple criteria decision making (MCDM) method VIKOR indicators were integrated and the final indicator of development was determined. Determining the spatial pattern of sustainable development was conducted by cluster analysis method using ARC GIS software; linear regression was utilized to measure the effective factors in the final indicator of development. Besides, EXCEL, SPSS and MATLAB software were used as analysis tools.
4. Results and Discussions
In this research, the weighing of indicators in the study was conducted using the F'ANP model. The final weight of the indicators derived from the F'ANP model showed that the percentages of literate population, literacy of men and literacy of women were 7.9, 6.72 and 6.69, respectively. It also shows that the highest weight and dependency ratio, the population growth rate and the percentage of agricultural workers to all employees were 2.85%, 3.8% and 3.16%, respectively, and had the lowest weight among the 23 indicators in the study. After weighing, indicators were combined using VIKOR technique. Finally, according to VIKOR scores, the villages under the study were ranked in four categories in terms of sustainable development levels by the cluster analysis method using in the GIS software. in the first category, the sustainable villages, there are 120 villages, in the second category, fairly sustainable villages, there are 37 villages, in the third category, villages with low sustainability, there are 8 villages and in the fourth category, the unsustainable villages, there are 15 villages. The results of regression analysis also showed that "literacy level" had the highest effect and "income level" had the least effect on the sustainability level of villages under the study.

5. CONCLUSION
The results of this study showed that although the villages of Qom province compared to each other enjoy the sustainable level, this sustainability is not integrated. In other words, the sustainability of villages is not the same in all the indicators. This situation reflects the imperfect dynamics of the provincial settlement system in the province. Despite that, this province has a special political and religious status in the country. From the spatial aspect, the sustainability level of the province has followed a pattern indicative of (relative) spatial equality. This research also demonstrates the effectiveness of the F'ANP model in geographical studies.
The present study is applied in terms of purpose and descriptive-analytical in terms of the method of research. The statistical population of the study includes inhabited villages of Qom province. For weighing the indicators of the research the F'ANP model has been utilized; by using the multiple criteria decision making (MCDM) method VIKOR indicators were integrated and the final indicator of development was determined. Determining the spatial pattern of sustainable development was conducted by cluster analysis method using ARC GIS software; linear regression was utilized to measure the effective factors in the final indicator of development. Besides, EXCEL, SPSS and MATLAB software were used as analysis tools. The results of this study showed that although the villages of Qom province compared to each other enjoy the sustainable level, this sustainability is not integrated. In other words, the sustainability of villages is not the same in all the indicators. This situation reflects the imperfect dynamics of the provincial settlement system in the province. Despite that, this province has a special political and religious status in the country. From the spatial aspect, the sustainability level of the province has followed a pattern indicative of (relative) spatial equality. This research also demonstrates the effectiveness of the F'ANP model in geographical studies

کلیدواژه‌ها [English]

  • Sustainable
  • Development
  • sustainability
  • level
  • F'ANP

مراجع

  1. اجتماعی، بابک؛ غفاری، سید رامین؛ جاوری، مجید و نجف‏پور، بهرام، 1393، سنجش پایداری سکونتگاه‏های روستایی (مطالعة موردی سکونتگاه‏های روستایی فیروزآباد فارس)، فصل‏نامة انجمن جغرافیای ایران، دورة 12 ، ش 43، صص 279–294.
  2. افراخته، حسن؛ ریاحی، وحید و جوان، فرهاد، 1394، پایداری اقتصادی سکونتگاه‏های روستایی شهرستان رضوان‏شهر، فصل‏نامة انجمن جغرافیای ایران، دورة 13، ش 46، صص 93-117.
  3. اکبریان رونیزی، سعیدرضا و شیخ بیگلو، رعنا، 1394، تحلیل و اولویت‏بندی پایداری اجتماعی محیط‏های روستایی (مطالعة موردی: دهستان قلعه‏بیان شهرستان داراب)، فصل‏نامة جغرافیا و پایداری محیط، دورة 5، ش 17، صص 35–47.
  4. امان‏پور، سعید؛ مختاری، صادق و ویسی، الهام، 1394، تحلیل فضایی و سنجش سطح توسعه‏یافتگی نواحی روستایی (مطالعة موردی: شهرستان‏های استان چهارمحال و بختیاری)، پژوهش و برنامه‏ریزی روستایی، دورة 4، ش 2، صص 97-110.
  5. بابایی اقدم، فریدون؛ ویسی ناب، فتح‏الله و علی‏پور، خالد، 1395، سطح‏بندی و تحلیل توسعه‏یافتگی، مورد شهرستان‏های استان کرمانشاه، فصل‏نامة جغرافیا و آمایش شهری – منطقه‏ای، دورة 6 ، ش 21، صص 95-112.
  6. بدری، سیدعلی؛ فرجی سبکبار، حسن؛ جاودان، مجتبی و شرفی، حجت­اله، 1391، رتبه­بندی سطح پایداری نقاط روستایی بر اساس مدل وایکور، مطالعه موردی: روستاهای شهرستان فسا، استان فارس، فصل‏نامة جغرافیا و توسعه، دورة 10، ش 26، صص 1-19.
  7. پورطاهری، مهدی؛ زال، ابوذر و رکن‏الدین افتخاری، عبدالرضا، 1390، ارزیابی و اولویت‏بندی پایداری اجتماعی در مناطق روستایی: مطالعة موردی: روستاهای شهرستان خرم بید، استان فارس، فصل‏نامة روستا و توسعه، دورة 14، ش 3، صص 19-49.
  8. توکلی، جعفر، 1393، سنجش پایداری اجتماعی‏- اقتصادی سکونتگاه‏های روستایی دهستان خاوه، استان لرستان، نشریة تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی، دورة 14، ش 32، صص 71-92.
  9. تیموری، سمانه؛ شکور، علی و گندمکار، امیر، 1395، سطح‏بندی سکونتگاه‏های روستایی براساس توان انسانی از دیدگاه آمایش سرزمین (مطالعة موردی: بخش مرکزی شهرستان شیراز)، فصل‏نامة برنامه‏ریزی منطقه‏ای، دورة 6 ، ش 21، صص 9-102.
  10. جاودان، مجتبی؛ فرجی سبکبار، حسن؛ صادقلو، طاهره و سجاسی قیداری، حمدالله، 1395، ارائة مدل تحلیل رتبة پایداری در نواحی روستایی (مطالعة موردی: بخش سربند استان مرکزی)، ‏نامة توسعة پایدار محیط جغرافیایی، دورة 1، ش 1، صص 19-35.
  11. رضوانی، محمدرضا، 1376، کاربرد مطالعات جغرافیایی در برنامه‏ریزی و توسعة سکونتگاه‏های روستایی کشور، مجموعه خلاصه مقالات همایش پژوهش‏ها و قابلیت‏های علم جغرافیا در عرصة سازندگی، تهران.
  12. رکن‏الدین افتخاری، عبدالرضا و آقایاری هیر، محسن، 1386، سطح‏بندی پایداری توسعة روستایی، مطالعة موردی: بخش هیر، فصل‏نامة پژوهش‏های جغرافیایی، دورة 39، ش 61، صص 31-44.
  13. رکن‏الدین افتخاری، عبدالرضا؛ سجاسی قیداری، حمداله و صادقلو، طاهره، 1389، سنجش پایداری روستایی با استفاده از الگوی راهبردی مطالعة موردی: روستاهای شهرستان خدابنده، فصل‏نامة برنامه‏ریزی و آمایش فضا، دورة 15، ش 1، صص 85-104.
  14. زارعی، یعقوب؛ مهدوی، مسعود؛ استعلاجی، علیرضا و سرور، رحیم، 1395، تحلیل و سطح‏بندی توسعه در مناطق روستایی شهرستان دشتی با تأکید بر رویکرد فازی، فصل‏نامة روستا و توسعه، دورة 19، ش 1، صص 95-114.
  15. زاهدی، شمس‏السادات و نجفی، غلام‏علی، 1385، بسط مفهومی توسعة پایدار، فصل‏نامة مدرس علوم انسانی، دورة 10، ش 4، صص 43-76.
  16. زبردست، اسفندیار، 1380، کاربرد فرایند تحلیل سلسله‏مراتبی در برنامه‏ریزی منطقه‏ای، فصل‏نامة هنرهای زیبا، دورة 10، ش 10، صص 13-21.
  17. زبردست، اسفندیار، 1393، کاربرد مدل F’ANP در شهرسازی، فصل‏نامة هنرهای زیبا، دورة 19، ش 2، صص 23-38.
  18. سعیدی، عباس، 1377، توسعة پایدار و ناپایداری توسعة روستایی، نشریة مسکن و انقلاب، دورة 2، ش 2.
  19. شایان، حمید؛ حسین‏زاده، سیدرضا و خسروبیگی، رضا، 1390، ارزیابی پایداری توسعة روستایی مطالعة موردی: شهرستان کمیجان، فصل‏نامة جغرافیا و توسعه، دورة 9، ش 24، صص 101-120.
  20. شکور، علی؛ شمس‏الدینی، علی؛ شفیعی، یوسف و طیبی، نجمه، 1394، سطح‏بندی سکونتگاه‏های روستایی براساس توانمندی‏های اقتصادی– اجتماعی مطالعة موردی: دهستان سرپنیران شهرستان پاسارگاد، فصل‏نامة نگرش‏های نو در جغرافیای انسانی، دورة 7، ش 3، صص 91-104.
  21.  صفری، رباب و بیات، مقصود، 1392، تعیین سطوح توسعه‏یافتگی نواحی روستایی استان آذربایجان شرقی با استفاده از تکنیک آماری و تحلیل عاملی و تحلیل خوشه‏ای، فصل‏نامة تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی، دورة 13، ش 28، صص 49-70.
  22. عبداله‏زاده، غلام‏حسین و شریف‏زاده، ابوالقاسم، 1391، سطح‏بندی توسعة منطقه‏ای در ایران (کاربرد رهیافت شاخص ترکیبی)، فصل‏نامة مطالعات و پژوهش‏های شهری و منطقه‏ای، دورة 4، ش 13، صص 41-62.
  23. عنابستانی، علی‏اکبر؛ خسروبیگی، رضا؛ تقیلو، علی‏اکبر و شمس‏الدینی، رضا، 1390، سطح‏بندی پایداری توسعة روستایی با استفاده از فن تصمیم‏گیری چندمعیارة توافقی، مطالعة موردی: روستاهای شهرستان کمیجان، فصل‏نامة نگرش‏های نو در جغرافیای انسانی، دورة 3، ش 2، صص 107-126.
  24. فراهانی، حسین، 1385، ارزیابی پایداری در نواحی روستایی با تأکید بر عوامل اجتماعی و اقتصادی مطالعة موردی: شهرستان تفرش، پایان‏نامة دکتری، دانشگاه تهران.
  25. فرجی سبکبار، حسن‏علی؛ بدری، سید علی؛ مطیعی لنگرودی، سیدحسن و شرفی، حجت‏اله، 1389، سنجش میزان پایداری نواحی روستایی بر مبنای مدل تحلیل شبکه، مطالعة موردی: نواحی روستایی شهرستان فسا، فصل‏نامة پژوهش‏های جغرافیای انسانی، دورة 2، ش 7، صص 135-156.
  26. فیضی‏زاده، بختیار؛ رضایی بنفشه، مجید و حجازی، میراسدالله، 1391، سطح‏بندی توسعة اقتصادی اجتماعی شهرستان‏های استان آذربایجان غربی با استفاده از تحلیل‏های مکانی، فصل‏نامة فضای جغرافیایی، دورة 12، ش 40، صص 1-24.
  27. محمدی، چنور؛ خاکپور، برات‏علی و انصاریان، طیبه، 1394، ارزیابی سطوح توسعه و نابرابری ناحیه‏ای به لحاظ شاخص‏های توسعة پایدار (مطالعة موردی: منطقة اورامانات)، فصل‏نامة جغرافیا و مطالعات محیطی، دورة 4، ش 13، صص 65-80.
  28. مرکز آمار ایران، 1390، سرشماری عمومی نفوس و مسکن.
  29. مرکز آمار ایران، 1390، شناس‏نامة آبادی‏های استان قم.
  30. مرکز آمار ایران، 1395، سرشماری عمومی نفوس و مسکن.
  31. یاری‏حصار، ارسطو؛ بدری، سیدعلی؛ پورطاهری، مهدی و فرجی سبکبار، حسن‏علی، 1392، بررسی و تبیین فرایند انتخاب نماگرهای سنجش و ارزیابی پایداری سکونتگاه‏های روستایی حوزة کلان‏شهری با تأکید بر کلان‏شهر تهران، فصل‏نامة جغرافیا و توسعه، دورة 11، ش 32، صص 127-148.
  32. یاری‏حصار، ارسطو؛ بدری، سیدعلی؛ پورطاهری، مهدی و فرجی سبکبار، حسن‏علی، 1390، سنجش و ارزیابی پایداری حوزة کلان‏شهر تهران، فصل‏نامة پژوهش‏های روستایی، دورة 2، ش 4، صص 89-122.
  33. یزدانی، محمدحسن؛ سیدین، افشار و طایفه عیسی خواجه­لو، رسول، 1394، سنجش و تحلیل سطوح توسعه­یافتگی در نواحی روستایی استان اردبیل، فصل‏نامة اقتصاد فضا و توسعه روستایی، دورة 4، ش 3، صص 39-56.

34. Abdollah Zadeh, Gh. and Sharif Zadeh, A., 2012, Classifying regional development in Iran (Application of Composite Index Approach). Journal of Urban and Regional Studies and Research, Vol. 4, No. 13, PP. 41-62 (In Persian).

35. Afrakhteh, H.; Riahi, V. and Javan, F., 2015, Economic Sustainability of Rural Settlements of Rezvanshahr County, Journal of Iranian Geographic Society, Vol. 13, No. 46, PP. 93-117 (In Persian).

36. Akbarian Ronizi, S.R. and Sheykhbiglou, R., 2015, The Analysis and Prioritization of Social Sustainability of Rural Environments (Case Study: Ghal’eh Biaban District Darab Sub-Province), Journal of Geography and Sustainability of Environment, Vol. 5, No. 17, PP. 35-47 (In Persian).

37. Amanpour, S.; Mokhtari, S. and Veisei, H., 2015, Spatial analysis and Evaluation of rural development (A Case Study: Counties of ChahrMahal & Bkhtiari). Journal of Research and Rural Planning, Vol. 4, No. 2, PP. 97-110 (In Persian).

38. Anabestani, A. A.; Khosrow Beigi, R.; Taghilou, A. A. and Shamsuddini, R., 2011, Leveling of Rural Sustainability, Using Conflict Multi-Criterion Decision Technique, A Case Study: Komijan Village Villages. Journal of Human Geography, Vol. 3, No. 2, PP. 107-126 (In Persian).

39. Babaei Aghdam, F.; Veisei Nab, F. and Alipour, KH., 2016, Leveling and Comparative Analysis of Development Degrees Case Study: Kermanshah Province Counties. Journal of Geography and Urban-Regional Accession, Vol. 6, No. 21, PP. 95-112 (In Persian).

40. Badri, S.A.; Faraji Sabokbar, H.A.; Javedan, M. and Sharafi, T., 2012, Rural Sustainability Measurement Using a Vikor Model, A Case Study: Rural of Fasa County, Fars Province. Journal of Geography and Development, Vol. 10, No. 26, PP. 1-19 (In Persian). Boggia, A.; Rocchi, L.; Paolotti, L. and Greco, S., 2014, Assessing Rural Sustainable Development potentialities using a Dominance-based Rough Set Approach. Journal of Environmental Management, Vol. 144, PP. 160-167.

41. Boron, V.; Payán, E.; MacMillan, D. and Tzanopoulos, J., 2016, Achieving sustainable development in rural areas in Colombia: Future scenarios for biodiversity conservation under land use change, Land Use Policy, Vol. 59, PP. 27-37.

42. Constantin, V.; Tefanescu, L. and Kantor, C., 2015, Vulnerability assessment methodology: A tool for policy makers in drafting a sustainable development strategy of rural mining settlements in the Apuseni Mountains, Romania, Environmental science& policy, Vol. 52, PP. 129-139.

43. Ejtemai, B.; Ghafari, R.; Javari, M. and Najafpour, B., 2014, Sustainability Measurement of Rural Settlements, (A Case Study: Villages in Firouzabad), Journal of Iranian Geographic Society, Vol. 12, No. 43, PP. 279-294 (In Persian).

44. Faizie Zadeh, B.; Rezaei Banafsheh, M. and Hejazi, M.A., 2012, Classification of Socio-economic Development Levels in Counties of West Azerbaijan Province, Iran by GIS and Multi-Criteria Decision Making. Journal of Geographic Space, Vol. 12, No. 40, PP. 1-24 (In Persian).

45. Farahani, H., 2007, Sustainability Evaluation in Rural Areas with Emphasis on Socio-economic Factors, A Case Study: Tafresh Town. Ph.D. thesis, University of Tehran, Iran. (In Persian)

46. Faraji Sabokbar, H.A.; Badri, S.A.; Motiee Langroudi, S.H. and Sharafi, H., 2010, Measuring the Sustainability of Rural Areas Using Analysis Network Process (ANP), Case Study: Rural Areas of Fasa Country. Journal of Human Geography Research Quarterly, Vol. 2, No. 72, PP. 135-156 (In Persian).

47. Horlings, L.G. and Kanemasu, Y., 2015, Sustainable development and policies in rural regions; insights fromthe Shetland Islands, Land Use Policy, Vol. 49, PP. 310-321.

48. Javedan, M.; Farajei Sabokbar, H.; Sadeghlou, T. and Sjasei Ghidarei, H., 2016, Presentation of Sustainability Ratio Analysis Model in Rural Areas (A Case Study: Sarband Section of Markazi Province). Journal of Sustainable Development of Geographical Environment, Vol. 1, No. 1, PP. 19-35 (In Persian).

49. Manos, B.; Bournaris, T. and Chatzinikolaou, P., 2010, Impact assessment of CAP policies on social sustainability in rural areas: An application in Northern Greece.Operational Research, Vol. 11, No. 1. PP. 77-92.

50. Martinovska, A.; Kotevska, A. and Bogdanov, N., 2016, How do farmers respond to rural development policy challenges? Evidence from Macedonia, Serbia and Bosnia and Herzegovina, Land Use Policy, Vol. 59, PP. 71-83.

51. Menconi, M.; Grohmann, D. and Mancinelli, C., 2017, European farmers and participatory rural appraisal: A systematic literature review on experiences to optimize rural development, Land Use Policy, Vol. 60, PP. 1-11.

52. Mohammadi, Ch.; Khakpour, B.A. and Ansariyan, T., 2014, Evaluation of Developmental Levels and Regional Inequality in terms of Sustainable Development Indicators (A Case Study: Orumanat Area). Journal of Geography and Environmental Studies, Vol. 4, No. 13, PP. 65-80 (In Persian).

53. Moles, R. F.; Morrissey W. J. and Oregan B., 2008, Practical appraisal of sustainable development: methodologies for sustainable measurement at settlement level, Environmental Impact Assessment Review, Vol. 28, No. 2-3

54. Palmisano, G.; Govindan, K.; Boggia, A. and Loisi, R., 2016, Local Action Groups and Rural Sustainable Development. A spatial multiple criteria approach for efficient territorial planning, Land Use Policy, Vol. 59, PP. 12-26.

55. Palmisano, G.; Loisi, R.; Ruggiero, G.; Rocchi, L.; Boggia, A. and Roma, R., 2016, Using Analytic Network Process and Dominance-based Rough Set Approach for sustainable requalification of traditional farm buildings in Southern Italy, Land Use Policy, Vol. 59, PP. 95-110.

56. Pasakarnis, G. and Maliene, V., 2010, Toward sustainable rural development in Central and Eastern Europe: Applying land consolidation. Land Use Policy, Vol. 27, PP. 545-549.

57. Pode, R.; Pode, G. and Diouf, B., 2016, Solution to sustainable rural electrification in Myanmar, Renewable and Sustainable Energy Reviews, Vol. 59, PP. 107-118.

58. Popescu, D., 2014, Subsistence/ Semi-subsistence Agricultural Exploitations: Their Roles and Dynamics within Rural Economy/ Rural Sustainable Development in Romania, Procedia Economics and Finance, Vol 16, PP. 563-567.

59. Pour Taheri, M.; Zal, A. and Roknoddin Eftekhari, A.R., 2011, Evaluating and Prioritizing Social Sustainability in Rural Areas, A Case Study: Rural of Khoram Bid County, Fars Province. Journal of Rural and Development, Vol. 14, No. 3, PP. 19-49 (In Persian).

60. Rezvani, M.R., 1998, Application of Geographic Studies in Planning and Development of Rural Settlements of the Country. Summary of Articles of the Conference on Researches and Capabilities of Geography Science in Construction, Tehran (In Persian).

61. Roknoddin Eftekhari, A.R. and Agha yari, M., 2007, Leveling of Sustainability of Rural Development, A Case Study of Hier Division. Journal of Geographical Research, Vol. 39, No. 61, PP. 31-44 (In Persian).

62. Roknoddin Eftekhari, A.R.; Sjasei Ghidarei, H. and Sadeghlou, T., 2009, Rural Sustainability Measurement Using a Strategic Model, A Case Study: Villages in Khoda Bandeh. Journal of Spatial Planning, Vol. 15, No. 1, PP. 85-104 (In Persian).

63. Saeidi, A., 1998, Sustainable Development and Rural Development Instability. Journal of Housing and Revolution, Vol. 2 (In Persian).

64. Safari, R. and Bayat, M., 2013, Determination of Developmental Levels of Rural Areas of Azarbaijan-e- Shrghei Province Using Statistical and Factor Analysis and Cluster Analysis. Journal of Applied Geosciences Research, Vol. 13, No. 28, PP. 49-70 (In Persian).

65. Shakour, A.; Shamsuddini, A.; Shafiei, Y. and Tayebi, N., 2014, Leveling of rural settlements based on socio-economic affinities, A Case Study: Sarpaniran District of Pasargad County. Journal of New Attitude Survey in Human Geography, Vol. 7, No. 3, PP. 91-104 (In Persian).

66. Shayan, H.; Hosseinzadeh, S.R. and Khosrow Beigi, R., 2011, Assessment of Rural Development Sustainability, A Case Study: Rurals of Komijan County. Journal of Geography and Development, Vol. 9, No. 24, PP. 101-120 (In Persian).

67. Siva, V.; Gremyr, I.; Bergquist, B.; Garvare, R. and Zobel, T., 2016, The support of Quality Management to sustainable development: a literature review. Journal of Cleaner Production, Vol. 138, PP. 148-157.

68. Statistics Center of Iran, 2011, Population and Housing Census.

69. Statistics Center of Iran, 2011, Qom province identity card.

70. Statistics Center of Iran, 2016, Population and Housing Census.

71. Szymanska, D. and Miszczu J., 2011, Endogenous resources utilization of rural areas in shaping sustainable development in Poland, Renewable and Sustainable Energy Reviews, Vol. 15, PP. 1497-1501

72. Teimouri, S.; Shakour, A. and Gandom Kar, A., 2016, Leveling and Development of Rural Settlements Land Based on Human Capacity from the Standpoint of Landuse Planning Aspect (A Case Study: Central District of Shiraz County). Journal of Regional Planning, Vol. 6, No. 21, PP. 93-102 (In Persian).

73. Tvakoli, J., 2014, Socio-Economic Sustainability Measurement of Rural Settlements in Khavaveh District, Lorestan Province. Journal of Applied Geosciences Research, Vol. 14, No. 32, PP. 71-92 (In Persian).

74. Wang, P.; Liu, Q. and Qi, Y., 2014, Factors influencing sustainable consumption behaviors: a survey of the rural residents in China. Journal of Cleaner Production, Vol. 63, PP. 152-165.

75. Yari Hesar, A.; Badri, S.A.; Pourtaheri, M. and Faraji Sabokbar, H.A., 2013, Study and Defining the Process for Selecting Sustainability Evaluation and Appraisal Indicators for Rual Habitats of Metropolitan Areas Case: Tehran Metropolitan. Journal of Geography and Development, Vol. 11, No. 32, PP. 127-148 (In Persian).

76. Yari Hesar, A.; Badri, S.A.; Pourtaheri, M. and Faraji Sabokbar, H.A., 2011, The Measurement and of Sustainability Assessment of Tehran Metropolitan Rural Areas. Journal of Rural Research, Vol. 2, No. 4, PP. 89-122 (In Persian).

77. Yazdani, S.; Afshar, S. and Tayefe Eisa Khajeloo, R., 2015, Evaluation and Analysis of the Level of Infrastructure Development in Rural Areas of Ardabil Province. Journal of Space Economy & Rural Development, Vol. 4, No. 3, PP. 39-56 (In Persian).

78. You, H. and Zhang, X., 2017, Sustainable livelihoods and rural sustainability in China: Ecologically secure, economically efficient or socially equitable? Resources, Conservation and Recycling, Vol. 120, PP. 1-13.

79. Zahedi, Sh. S. and Najafi, Gh., 2009, Conceptual Expansion of Sustainable Development. Journal of Humanities, Vol. 10, No. 4, PP. 43-76 (In Persian).

80. Zarei, Y.; Mahdavi, M.; Estelajei, A.R. and Sarvar, R., 2016, Analysis and Leveling of Development in Rural Areas of Dashti County with Emphasis on Fuzzy Approach. Journal of Rural and Development, Vol. 19, No. 1, PP. 95-114 (In Persian).

81. Zebardast, E., 2013, Constructing a Social Vulnerability Index to Earthquake Hazards using a Hybrid Factor Analysis and Analytic Network Process (F’ANP) Model, Natural Hazards, Vol. 65, PP. 1331-1359.

82. Zerbast, E., 2001, Application of Analytical Hierarchy Process in Regional Planning. Journal of Fine Arts, Vol. 10, No. 10, PP. 13-21 (In Persian).

83. Zerbast, E., 2014, Application of F-ANP in Urban Planning. Journal of Fine Arts, Vol. 19, No. 2, PP. 23-38 (In Persian).

84. Zolfani, S. and Zavadskas, E., 2013, Sustainable Development of Rural Areas’ Building Structures Based on Local Climate, Procedia Engineering, Vol. 57, PP. 1295-1301.

پژوهشهای جغرافیای انسانی
دوره 52، شماره 3
مهر 1399
صفحه 953-969

فایل ها

سابقه مقاله

  • تاریخ دریافت: 30 خرداد 1397
  • تاریخ بازنگری: 21 اردیبهشت 1398
  • تاریخ پذیرش: 21 اردیبهشت 1398

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار