تبیین توزیع فضایی قدرت بازیگران ژئوپلیتیکی در کلانشهر تهران

نوع مقاله : مقاله علمی پژوهشی

نویسندگان

1 گروه جغرافیای سیاسی، دانشکده علوم جغرافیایی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران

2 استاد دانشگاه ایوان جاوخشلی، دانشکده علوم اجتماعی، تفلیس، گرجستان

چکیده

بازیگری و سطوح قدرت از سطح ملی به سطوح پایین‌تر رسیده و افراد بسیاری در فضای شهرها از قدرت بسیاری برخوردار شده‌اند و با در اختیار داشتن منابع قدرت‌‌‌آفرین به بازیگری در مقیاس‌های (محلی، ملی، منطقه‌ای و جهانی) می‌پردازند و بر مناسبات قدرت در فضای شهرها تأثیر می‌گذارند. کلانشهر تهران توسط 25 سازمان دولتی و غیردولتی اداره می‌گردد که هر یک از این سازمان‌ها و نهادها، قوانین مقررات خاص خود را دارند. هر کدام از این بازیگران با منابع قدرتی که در اختیار دارند، هویت‌ها و هستی‌ها مختلفی دارند. از این‌رو، پژوهش حاضر با روش توصیفی – تحلیلی در پی پاسخ به این پرسش است که کدام بازیگر باید تهران را به به معنی وسیع اداره کند، و بازیگران ژئوپلیتیکی کلانشهر تهران کدامند؟ نتایج پژوهش نشان می‌دهد، در میان بازیگران محلی (برج‌سازان، شهرک‌سازان و صاحبان پاساژهای تجاری؛ صاحبان کارخانه، صنایع و شرکت‌های تجاری بزرگ و بیمه؛ استانداری؛ فرمانداری؛ شهرداری و شورای شهر) به عنوان بازیگران ژئوپلیتیکی کلانشهر تهران در سطح محلی می‌باشند که با قدرتی که در اختیار دارند بر مناسبات قدرت در کلانشهر تهران اثرگذارند. در میان بازیگران ملی (هیئت دولت و وزارتخانه‌های تابع آن؛ نمایندگان مجلس، بانک‌ها و مؤسسات مالی؛ قوه قضائیه؛ احزاب سیاسی، نیروهای نظامی و امنیتی و سازمان صدا و سیما) از جمله بازیگران ژئوپلیتیکی در سطح ملی در کلانشهر تهران محسوب می-شوند. در میان بازیگران فراملی (سفارتخانه‌ها) از جمله بازیگران ژئوپلیتیکی می‌باشند. مبتنی بر تعداد زیاد بازیگران، یک بازیگر به تنهایی نمی‌تواند کلانشهر تهران را مدیریت کند بلکه مدیریت کلانشهر تهران مبتنی بر مناسباتی است که میان بازیگران در فضای شهر شکل می‌گیرد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [English]

Explaining the spatial distribution of power of geopolitical actors in the metropolis of Tehran

نویسندگان [English]

  • arash ghorbani sepehr 1
  • Afshin Mottaghi 1
  • Joseph Saloukadz 2
1 Department of Political Geography, Faculty of Geographical Sciences, Khwarazmi University, Tehran, Iran
2 Professor of Ivane Javakhishvili Tbilisi State University, Faculty of Social and Political Sciences
چکیده [English]

Introduction:

The metropolis of Tehran is governed by 25 governmental and non-governmental organizations, each of which has its own rules and regulations. Despite the uncontrolled growth of mushrooms in the metropolis of Tehran, it can be said that the management system in this metropolitan area has not grown much and even with the increase of the institutions in charge of this city, the level of services provided has decreased. In other words, it seems that the metropolis of Tehran is a city divided into a number of territories (political segregation) in each of which there are different institutions working in the field of city administration (functional segregation) and these institutions and organizations They do not have a single plan, plan and strategy as a work tool to perform their duties and responsibilities. Accordingly, in order to understand the power relations in the metropolis of Tehran, we need to identify key actors in this metropolis so that each of these actors with different sources of power, have different identities and beings and may be institutions or Government organizations, individuals or grassroots communities, NGOs or private corporations should not have the same influence and power, and it should be noted that actors have the same capacity and ability to advance goals. And they have no policies in response to key issues. An actor (or, in a more specific sense, a stakeholder) is a social institution, an individual, or an organization that can make a decision or influence its adoption. From this perspective, policy issues and policy processes involve multiple actors (parties), because we believe that there is no single actor who can unilaterally impose his desired solution on others. Rather, some form of cooperation between the parties is needed; The actors are interdependent.



Result and Discussion:

Geopolitical actors of Tehran metropolis: Today, cities have found a geopolitical position in the world due to the importance of acting in power relations. Meanwhile, Tehran, as the political capital of Iran, has geopolitical actors at different levels. The metropolis of Tehran has the effect that knowing these actors can be of considerable help to researchers in the field of urban geopolitical studies and urban management, which we will discuss in the following.

Local actors of Tehran metropolis: Tehran metropolis, like many political capitals of the world, has many actors because Tehran metropolis has a special place in the country in terms of policies and decisions and the flow of capital and power in this metropolis In the meantime, local actors are among the actors present in Tehran. Hence, local actors refer to actors who live in urban areas. These actors include citizens, ethnicities, some private companies, municipalities, city councils, governorates, governorates, non-governmental organizations active in the metropolitan area, urban elites, urban ambassadors, factories. Irankhodro and Saipa, food industries and large factories, insurance companies, consulting engineering companies, owners of commercial passages, tower builders are among the local actors present in the metropolis of Tehran.

National actors of Tehran metropolis: National actors present in Tehran: National actors are among the immediate actors in urban spaces. These actors are either resident in the city, such as representatives of the central government, or they are located outside the city and in other national spaces and affect the urban space in different ways. Such as Ministry of Interior, Ministry of Housing and Urban Development, High Council of Urban Planning and Architecture, Islamic Consultative Assembly, Government and Cabinet, Expediency Council, Military and Law Enforcement Forces, High Council of Urban Planning and Architecture, High Administrative Council, Ministry of Interior, Governorate, Organization Registration of documents, Endowment and Charity Organization, Management and Planning Organization, Environmental Protection Organization, Ministry of Roads and Urban Development, New Cities Development Company, Inspection Organization, Court of Administrative Justice, Provincial Planning and Development Council, Islamic Revolution Housing Foundation , National Regional Gas Company, Regional Telecommunication Company.

Conclusion:

. The results of the present study show that the political capital of Iran (Tehran metropolis) is managed and led by many organizations and institutions and is not a final decision-making organization alone because each of these organizations is part of urban spaces. And they have taken over the resources of the metropolis of Tehran with the power they have in their hands, and they manage those resources for profit, in the meantime, other organizations cannot determine and assign a task for that part of the urban spaces. Which is under the control of another organization, which shows that each of the local and national actors have gained power based on the position they hold and are influencing power relations in the metropolis of Tehran. Even this power is so great that national actors choose their own local actors for the urban management of Tehran metropolis and through them, the actors pursue their interests, which has been the fate of the political elections in Iran and the metropolis of Tehran for several years. In power relations are tied together.

Finally, not all actors in the metropolis of Tehran can be considered as geopolitical actors, because in order to act in the space of Tehran, actors need to have power, or in other words, power-creating resources, among which are local actors (tower builders). , Town planners and owners of commercial passages; owners of factories, industries and large commercial and insurance companies; governorate; governorate; municipality and city council) as geopolitical actors of Tehran metropolis at the local level. Among the national actors (cabinet and subordinate ministries; members of parliament, banks and financial institutions; judiciary; political parties and the Radio and Television Organization) are among the geopolitical actors of the metropolis of Tehran that have the most role and influence. On power relations in the metropolis of Tehran, which in this relationship showed that even this power is enough that a member of parliament is appointed as the helmsman of Tehran's urban management in the municipality. On this basis, other actors, due to lack of power and power resources, have less role in power relations in the metropolis of Tehran or can not enter into these relations and somehow lack any power.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Tehran metropolis
  • geopolitical actors
  • urban geopolitics
  • power relations
  • power sources
  1. ابراهیم‌زاده، عیسی؛ موسوی، میرنجف و باقری کشکولی، علی. (1395). بررسی میزان تأثیرگذاری جابجایی برخی از کارکردهای شهر تهران در ساماندهی وضعیت پایتخت ایران. فصلنامه ژئوپلیتیک، 12 (1)، 165-136.
  2. اکبری، غضنفر. (1385). سرمایه اجتماعی و حکمرانی شهری. فصلنامه تحقیقات جغرافیایی، 21 (8)، 153-135.
  3. انصاری، زهرا؛ حسین پور مطلق، مهدی و قربانی سپهر، آرش. (1397). دیدگاهی نوین به مشارکت سیاسی در ایران (با تأکید بر نقش فضای سایبر در انتخابات ریاست جمهوری دوره دوازدهم). تهران: انتشارات انجمن ژئوپلیتیک ایران.
  4. ایمانی شاملو، جواد؛ رفیعیان، مجتبی و داداش پور، هاشم. (1395). سوداگری شهری و واگرایی فضایی تحلیل تحولات فضایی کلان‌شهر تهران مبتنی بر اقتصاد نفت. فصلنامه ژئوپلیتیک، 12 (1)، 135-104.
  5. آخوندی، عباس؛ برک پور، ناصر؛ اسدی، ایرج؛ بصیرت، میثم و طاهرخانی، حبیب الله. (1387). آسیب‌شناسی مدل اداره امور شهر در ایران. پژوهش‌های جغرافیای انسانی، 41 (63)، 156-135.
  6. پرهیزکار، اکبر و کاظمیان، غلامرضا. (1384). رویکرد حکمروایی شهری و ضرورت آن در مدیریت منطقه کلان‌شهری تهران. فصلنامه پژوهش‌های اقتصادی، 5 (16)، 49-29.
  7. پیشگاهی فرد، زهرا؛ قالیباف، محمدباقر؛ مرادی نیا، سجاد و مومنی، حمیده. (1392). آسیب‌شناسی توزیع فضایی قدرت سیاسی در کلان‌شهر تهران با تأکید بر حکمروایی شهری. فصلنامه بین‌المللی جغرافیا، 11 (38)، 112-93.
  8. جان‌پرور، محسن و آرش قربانی، سپهر. (1396). ژئوپلیتیک شهری. تهران: انتشارات انجمن ژئوپلیتیک ایران.
  9. چمنی، شهناز. (1390). بررسی ساختار حقوقی و اجتماعی قدرت در جمهوری اسلامی ایران و تحولات آن در دهه اول انقلاب. پایان‌نامه کارشناسی ارشد، به راهنمایی فاطمه شکوهی آذر دانشگاه آزاد اسلامی تهران مرکز، دانشکده علوم سیاسی.
  10. رحیمی، حسین. (1379). نقش احزاب در مسائل امنیتی. فصلنامه مطالعات راهبردی، 2 (4)، 146-127.
  11. رهنمایی، محمدتقی و کشاورز، مهناز. (1389). بررسی الگوی حکمروایی خوب و نقش دولت در مدیریت و اداره امور شهرهای ایران. فصلنامه جغرافیا و برنامه‌ریزی منطقه‌ای، 1 (1)، 55-23.
  12. شکفته، احمد. (1393). رابطه بین مدیریت و موفقیت در مدیران شهرداری تهران. پایان‌نامه کارشناسی ارشد به راهنمایی عبدالرضا امیرتاش، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی.
  13. طلا، حسین؛ متقی، افشین؛ قربانی سپهر، آرش. (1398). دیپلماسی و مدیریت سیاسی شهر (مفاهیم، الگوها و مناسبات در فضای شهر). تهران: انتشارات انجمن جغرافیای ایران.
  14. طلا، حسین؛ محمودزاده، امیر و زیاری، کرامت الله. (1400). ارزیابی کارایی پیشنهادی میز خدمت در مدیریت کلان‌شهرها از منظر حکمروایی خوب شهری (نمونه پژوهی: کلان‌شهر تهران). نشریه تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی، 21 (61)، 393-371.
  15. عبدی، عطاءالله و مردعلی، محسن. (1392). الزامات ژئوپلیتیک مدیریت شهری. دانش شهر، شماره 195، مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی شهر تهران.
  16. عزیزی، محمدمهدی؛ ابویی اردکان، محمد و نوری، نسرین. (1391). بررسی نقش کنشگران و ابزارهای مدیریت شهری در یکپارچگی مدیریت کلان‌شهر تهران. فصلنامه هویت شهر، 6 (10)، 16-5.
  17. عیوضی، محمدرحیم. (1385). مشارکت سیاسی در جمهوری اسلامی ایران. تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی.
  18. غلامی، مهدی. (1395). بررسی تأثیر مسئولیت اجتماعی بر تعهد سازمانی (مطالعه موردی: فرمانداری قم). پایان‌نامه کارشناسی ارشد به راهنمایی محمدرضا ربیعی مندجین، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران مرکزی.
  19. متقی، افشین؛ طلا، حسین و قربانی سپهر، آرش. (1399). پردازش فلسفی – مفهومی حق به شهر از منظر مدیریت شهری. پژوهش‌های جغرافیای انسانی، 52 (4)، 21-1.
  20. مشکینی، ابوالفضل و رحیمی، حجت‌الله. (1392). تحلیل مفاهیم فضا و دولت در نظریه دولت و شهرنشینی در ایران. فصلنامه برنامه‌ریزی و آمایش فضا، 17 (4)، 110-87.
  21. نبئی، صباح. (1391). ارزیابی عملکرد دوره سوم شورای شهر تهران بر اساس وظایف و اختیارات قانونی آن در حوزه برنامه‌ریزی شهری. پایان‌نامه کارشناسی ارشد، به راهنمایی ناصر برک پور، دانشگاه هنر.
  22. نژاد بهرام، زهرا و جلیلی، سید مصطفی. (1399). تبیین مفهوم «قدرت شهر» و اثرات آن در فرآیندهای توسعه شهر تهران. فصلنامه معماری و شهرسازی آرمان‌شهر، 13 (33)، 278-267.
  23. Abdi, A., & Mardali, M. (2014). Geopolitical Requirements of Urban Management. Daneshshahr, 195, Tehran Center for Studies and Planning. [In Persian].
  24. Akbari, G. (2006). Social Capital and Urban Governance. Geographical Research Quarterly, 21 (8), 135-153. [In Persian].
  25. Akhoondi, A., Barakpour, N., Asadi, I., Basirt, M., & Taherkhani, H. (2009). Pathology of the Urban Affairs Management Model in Iran. Human Geography Research, 41 (63). 135-156. [In Persian].
  26. Ansari, Z., Hosseinpour Motlagh, M,. & Gorbani Sepehr, A. (2019). A New Perspective on Political Participation in Iran (with Emphasis on the Role of Cyberspace in the Twelfth Presidential Election). Tehran: Publications of the Geopolitical Association of Iran. [In Persian].
  27. Auerbach, G. (2012). Urban Politics and public policy – Looking back and going forward: project Renewal, in one Israeil city. Cities, 31, 197-207.
  28. Azizi, M. M., Aboui Ardakan, M., & Nouri, N. (2012). A Study of the Role of Actors and Urban Management Tools in the Integration of Tehran Metropolis Management. Journal of City Identity, 6 (10), 5-16. [In Persian].
  29. Chamani, S. (2011). A Study of the Legal and Social Structure of Power in the Islamic Republic of Iran and Its Developments in the First Decade of the Revolution. M.Sc. Thesis, under the guidance of Fatemeh Shokouhi Azar, Islamic Azad University of Tehran, Faculty of Political Science.
  30. Ebrahimzadeh, I., Mousavi, M. N., &Bagheri Kashkoli, A. (2016). Study of the Effectiveness of Relocation and Transferring of some Functions of Tehran in Organizing the Capital City. Geopolitical Quarterly, 12 (1), 136-165. [In Persian].
  31. Eivazi, M. R. (2006). Political Participation in the Islamic Republic of Iran. Tehran: Islamic Revolution Documentation Center. [In Persian].
  32. Gholami, M. (2016). The Impact of Social Responsibility on Organizational Commitment (Case Study: Qom Governorate).Sc. Thesis under the guidance of Mohammad Reza Rabiei Mandjin, Islamic Azad University, Central Tehran. [In Persian].
  33. Graham, S. (1998). Global Grids of Glass: On Global Cities. Telecommunications and Planetary Urban Networks. Urban Studies, 36 (5), 929-949.
  34. Graham, S. (2004). Cities, War and Terrorism: Towards an Urban Geopolitics. Oxford: Blackwell.
  35. Imani Shamloo, J., Rafieian, M., & Dadashpour, H. (2016). Urban Speculation and Spatial Segregation (Analysis of Spatial Evolution of Tehran Metropolis in the Context of Oil-Based Economy). Geopolitical Quarterly, 12 (1), 104-135. [In Persian].
  36. Janparvar, M., & Ghorbani Sepehr, A. (2017). Urban Geopolitics. Tehran: Iran Geopolitical Association Publications. [In Persian].
  37. McGuirk, P. (2012). Geographies of urban politics: pathways, intersections, Geographical Research, Research Online is the open access institutional repository for the University of Wollongong. For further information contact the UOW Library: research-pubs@uow.edu.au.
  38. Meshkini, A., & Rahimi, H. (2014). Analysis of Space and State Concepts in State and Urbanization Theory of Iran, Journal of Space Planning and Planning, 17 (4), 87-110. [In Persian].
  39. Mottagi, A., Tala, H., & Ghorbani Sepehr, A. (2009). Philosophical-conceptual processing of the right to the city from the perspective of urban management. Human Geography Research, 52 (4), 1-21. [In Persian].
  40. Nabi, S. (2012). Evaluating the performance of the third term of Tehran City Council based on its duties and legal powers in the field of urban planning. Master Thesis, under the guidance of Nasser Barakpour, University of Arts. [In Persian].
  41. Nejad Bahram, Z., & Jalili, M. (2021). Explanation of “Urban Power” and Its Effects on the Development Process of Tehran City. Armanshahr Architecture and Urban Planning Quarterly, 13 (33), 267-278. [In Persian].
  42. Pacione, M. (2002). Urban Geography a Global Perspective. Routledge London.
  43. Parhizkar, A., & Kazemian, G, R. (2005). The approach to urban governance and its necessity in the management of Tehran metropolitan area. Journal of Economic Research, 5 (16), 29-42. [In Persian].
  44. Parker, S. (2011). Cities, Politics and Power. Routledge New York.
  45. Pishgahi Fard, Z., Ghalibaf, M. B., Moradinia, S., & Momeni, H. (2013). Pathology of the spatial distribution of political power in the metropolis of Tehran with emphasis on urban governance. International Quarterly Journal of Geography, 11 (38), 93-112. [In Persian].
  46. Rahimi, H. (2000). The Role of Parties in Security Issues. Quarterly Journal of Strategic Studies, 2 (4), 127-146. [In Persian].
  47. Rahnamaei, M. T., & Keshavarz, M. (2010). A Study of the Good Governance Model and the Role of the Government in the Management and Administration of Iranian Cities. Quarterly Journal of Geography and Regional Planning, 1 (1), 23-55. [In Persian].
  48. Shokfteh, A. (2014). The Relationship between Management and Success in Tehran Municipality Managers. M.Sc. Thesis under the guidance of Abdolreza Amirtash, Islamic Azad University, Central Tehran Branch. [In Persian.
  49. Steve, P. (1999). Christopher Brook, and Gerry Moony. Unrully Citties?, Routledgc.
  50. Tala, H., Mottaghi, A., & Ghorbani Sepehr, A. (2020). Diplomacy and Political Management of the City (Concepts, Patterns and Relations in the City). Tehran: Publications of the Geographical Association of Iran. [In Persian].
  51. Tala, H., Mahmoudzadeh, A., & Ziari, K. (2021). Evaluation of the Performance of Proposed Model of “Service Table” in the Management of Metropolitans from View Point of Urban Good Governance (Case Study of Tehran Metropolitan). Journal of Applied researches in Geographical Sciences, 21 (61), 371-393. [In Persian].